Definify.com
Definition 2025
éle
éle
Hungarian
Noun
éle
- third-person singular (single possession) possessive of él
- Tompa a kés éle. ― The edge of the knife is dull.
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | éle | — |
| accusative | élét | — |
| dative | élének | — |
| instrumental | élével | — |
| causal-final | éléért | — |
| translative | élévé | — |
| terminative | éléig | — |
| essive-formal | éleként | — |
| essive-modal | éléül | — |
| inessive | élében | — |
| superessive | élén | — |
| adessive | élénél | — |
| illative | élébe | — |
| sublative | élére | — |
| allative | éléhez | — |
| elative | éléből | — |
| delative | éléről | — |
| ablative | élétől | — |