Old Norse

Noun

óvinr m

1. enemy, foe

   Gáttir allar / áðr gangi fram / um skoðask skyli / um skygnask skyli / því at óvíst / er at vita / hvar óvinir / sitja á fleti fyrir. — verse 1 of the Hávamál

Descendants

• Faroese: óvinur
• Icelandic: óvinur