Definify.com

Definition 2025

βλασφημέω

Ancient Greek

Verb

βλασφημέω • ‎(blasphēméō)

I speak profanely of sacred things, blaspheme
I speak ill of, defame, malign, slander.

Inflection

Present: βλασφημέω, βλασφημέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βλασφημέω	βλασφημέεις	βλασφημέει	βλασφημέετον	βλασφημέετον	βλασφημέομεν	βλασφημέετε	βλασφημέουσῐ(ν)
	subjunctive	βλασφημέω	βλασφημέῃς	βλασφημέῃ	βλασφημέητον	βλασφημέητον	βλασφημέωμεν	βλασφημέητε	βλασφημέωσῐ(ν)
	optative	βλασφημέοιμῐ	βλασφημέοις	βλασφημέοι	βλασφημέοιτον	βλασφημεοίτην	βλασφημέοιμεν	βλασφημέοιτε	βλασφημέοιεν
	imperative		βλασφήμεε	βλασφημεέτω	βλασφημέετον	βλασφημεέτων		βλασφημέετε	βλασφημεόντων
middle/ passive	indicative	βλασφημέομαι	βλασφημέῃ, βλασφημέει	βλασφημέεται	βλασφημέεσθον	βλασφημέεσθον	βλασφημεόμεθᾰ	βλασφημέεσθε	βλασφημέονται
	subjunctive	βλασφημέωμαι	βλασφημέῃ	βλασφημέηται	βλασφημέησθον	βλασφημέησθον	βλασφημεώμεθᾰ	βλασφημέησθε	βλασφημέωνται
	optative	βλασφημεοίμην	βλασφημέοιο	βλασφημέοιτο	βλασφημέοισθον	βλασφημεοίσθην	βλασφημεοίμεθᾰ	βλασφημέοισθε	βλασφημέοιντο
	imperative		βλασφημέου	βλασφημεέσθω	βλασφημέεσθον	βλασφημεέσθων		βλασφημέεσθε	βλασφημεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		βλασφημέειν				βλασφημέεσθαι
participle	m	βλασφημέων				βλασφημεόμενος
	f	βλασφημέουσᾰ				βλασφημεομένη
	n	βλασφημέον				βλασφημεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: βλασφημῶ, βλασφημοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βλασφημῶ	βλασφημεῖς	βλασφημεῖ	βλασφημεῖτον	βλασφημεῖτον	βλασφημοῦμεν	βλασφημεῖτε	βλασφημοῦσῐ(ν)
	subjunctive	βλασφημῶ	βλασφημῇς	βλασφημῇ	βλασφημῆτον	βλασφημῆτον	βλασφημῶμεν	βλασφημῆτε	βλασφημῶσῐ(ν)
	optative	βλασφημοίην, βλασφημοῖμῐ	βλασφημοίης, βλασφημοῖς	βλασφημοίη, βλασφημοῖ	βλασφημοῖτον, βλασφημοίητον	βλασφημοίτην, βλασφημοιήτην	βλασφημοῖμεν, βλασφημοίημεν	βλασφημοῖτε, βλασφημοίητε	βλασφημοῖεν, βλασφημοίησᾰν
	imperative		βλασφήμει	βλασφημείτω	βλασφημεῖτον	βλασφημείτων		βλασφημεῖτε	βλασφημούντων
middle/ passive	indicative	βλασφημοῦμαι	βλασφημεῖ, βλασφημῇ	βλασφημεῖται	βλασφημεῖσθον	βλασφημεῖσθον	βλασφημούμεθᾰ	βλασφημεῖσθε	βλασφημοῦνται
	subjunctive	βλασφημῶμαι	βλασφημῇ	βλασφημῆται	βλασφημῆσθον	βλασφημῆσθον	βλασφημώμεθᾰ	βλασφημῆσθε	βλασφημῶνται
	optative	βλασφημοίμην	βλασφημοῖο	βλασφημοῖτο	βλασφημοῖσθον	βλασφημοίσθην	βλασφημοίμεθᾰ	βλασφημοῖσθε	βλασφημοῖντο
	imperative		βλασφημοῦ	βλασφημείσθω	βλασφημεῖσθον	βλασφημείσθων		βλασφημεῖσθε	βλασφημείσθων
		active				middle/passive
infinitive		βλασφημεῖν				βλασφημεῖσθαι
participle	m	βλασφημῶν				βλασφημούμενος
	f	βλασφημοῦσᾰ				βλασφημουμένη
	n	βλασφημοῦν				βλασφημούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐβλασφήμεον, ἐβλασφημεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβλασφήμεον	ἐβλασφήμεες	ἐβλασφήμεε(ν)	ἐβλασφημέετον	ἐβλασφημεέτην	ἐβλασφημέομεν	ἐβλασφημέετε	ἐβλασφήμεον
middle/ passive	indicative	ἐβλασφημεόμην	ἐβλασφημέου	ἐβλασφημέετο	ἐβλασφημέεσθον	ἐβλασφημεέσθην	ἐβλασφημεόμεθᾰ	ἐβλασφημέεσθε	ἐβλασφημέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐβλασφήμουν, ἐβλασφημούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβλασφήμουν	ἐβλασφήμεις	ἐβλασφήμει	ἐβλασφημεῖτον	ἐβλασφημείτην	ἐβλασφημοῦμεν	ἐβλασφημεῖτε	ἐβλασφήμουν
middle/ passive	indicative	ἐβλασφημούμην	ἐβλασφημοῦ	ἐβλασφημεῖτο	ἐβλασφημεῖσθον	ἐβλασφημείσθην	ἐβλασφημούμεθᾰ	ἐβλασφημεῖσθε	ἐβλασφημοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: βλασφημήσω, βλασφημήσομαι, βλασφημηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βλασφημήσω	βλασφημήσεις	βλασφημήσει	βλασφημήσετον	βλασφημήσετον	βλασφημήσομεν	βλασφημήσετε	βλασφημήσουσῐ(ν)
active	optative	βλασφημήσοιμῐ	βλασφημήσοις	βλασφημήσοι	βλασφημήσοιτον	βλασφημησοίτην	βλασφημήσοιμεν	βλασφημήσοιτε	βλασφημήσοιεν
middle	indicative	βλασφημήσομαι	βλασφημήσῃ, βλασφημήσει	βλασφημήσεται	βλασφημήσεσθον	βλασφημήσεσθον	βλασφημησόμεθᾰ	βλασφημήσεσθε	βλασφημήσονται
middle	optative	βλασφημησοίμην	βλασφημήσοιο	βλασφημήσοιτο	βλασφημήσοισθον	βλασφημησοίσθην	βλασφημησοίμεθᾰ	βλασφημήσοισθε	βλασφημήσοιντο
passive	indicative	βλασφημηθήσομαι	βλασφημηθήσῃ	βλασφημηθήσεται	βλασφημηθήσεσθον	βλασφημηθήσεσθον	βλασφημηθησόμεθᾰ	βλασφημηθήσεσθε	βλασφημηθήσονται
passive	optative	βλασφημηθησοίμην	βλασφημηθήσοιο	βλασφημηθήσοιτο	βλασφημηθήσοισθον	βλασφημηθησοίσθην	βλασφημηθησοίμεθᾰ	βλασφημηθήσοισθε	βλασφημηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		βλασφημήσειν			βλασφημήσεσθαι		βλασφημηθήσεσθαι
participle	m	βλασφημήσων			βλασφημησόμενος		βλασφημηθησόμενος
	f	βλασφημήσουσᾰ			βλασφημησομένη		βλασφημηθησομένη
	n	βλασφημῆσον			βλασφημησόμενον		βλασφημηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐβλασφήμησᾰ, ἐβλασφημησᾰ́μην, ἐβλασφημήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβλασφήμησᾰ	ἐβλασφήμησᾰς	ἐβλασφήμησε(ν)	ἐβλασφημήσᾰτον	ἐβλασφημησᾰ́την	ἐβλασφημήσᾰμεν	ἐβλασφημήσᾰτε	ἐβλασφήμησᾰν
	subjunctive	βλασφημήσω	βλασφημήσῃς	βλασφημήσῃ	βλασφημήσητον	βλασφημήσητον	βλασφημήσωμεν	βλασφημήσητε	βλασφημήσωσῐ(ν)
	optative	βλασφημήσαιμῐ	βλασφημήσειᾰς, βλασφημήσαις	βλασφημήσειε(ν), βλασφημήσαι	βλασφημήσαιτον	βλασφημησαίτην	βλασφημήσαιμεν	βλασφημήσαιτε	βλασφημήσειᾰν, βλασφημήσαιεν
	imperative		βλασφήμησον	βλασφημησᾰ́τω	βλασφημήσᾰτον	βλασφημησᾰ́των		βλασφημήσᾰτε	βλασφημησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐβλασφημησᾰ́μην	ἐβλασφημήσω	ἐβλασφημήσᾰτο	ἐβλασφημήσᾰσθον	ἐβλασφημησᾰ́σθην	ἐβλασφημησᾰ́μεθᾰ	ἐβλασφημήσᾰσθε	ἐβλασφημήσᾰντο
	subjunctive	βλασφημήσωμαι	βλασφημήσῃ	βλασφημήσηται	βλασφημήσησθον	βλασφημήσησθον	βλασφημησώμεθᾰ	βλασφημήσησθε	βλασφημήσωνται
	optative	βλασφημησαίμην	βλασφημήσαιο	βλασφημήσαιτο	βλασφημήσαισθον	βλασφημησαίσθην	βλασφημησαίμεθᾰ	βλασφημήσαισθε	βλασφημήσαιντο
	imperative		βλασφήμησαι	βλασφημησᾰ́σθω	βλασφημήσᾰσθον	βλασφημησᾰ́σθων		βλασφημήσᾰσθε	βλασφημησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐβλασφημήθην	ἐβλασφημήθης	ἐβλασφημήθη	ἐβλασφημήθητον	ἐβλασφημηθήτην	ἐβλασφημήθημεν	ἐβλασφημήθητε	ἐβλασφημήθησᾰν
	subjunctive	βλασφημηθῶ	βλασφημηθῇς	βλασφημηθῇ	βλασφημηθῆτον	βλασφημηθῆτον	βλασφημηθῶμεν	βλασφημηθῆτε	βλασφημηθῶσῐ(ν)
	optative	βλασφημηθείην	βλασφημηθείης	βλασφημηθείη	βλασφημηθεῖτον, βλασφημηθείητον	βλασφημηθείτην, βλασφημηθειήτην	βλασφημηθεῖμεν, βλασφημηθείημεν	βλασφημηθεῖτε, βλασφημηθείητε	βλασφημηθεῖεν, βλασφημηθείησᾰν
	imperative		βλασφημήθητῐ	βλασφημηθήτω	βλασφημήθητον	βλασφημηθήτων		βλασφημήθητε	βλασφημηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		βλασφημῆσαι			βλασφημήσᾰσθαι		βλασφημηθῆναι
participle	m	βλασφημήσᾱς			βλασφημησᾰ́μενος		βλασφημηθείς
	f	βλασφημήσᾱσᾰ			βλασφημησᾰμένη		βλασφημηθεῖσᾰ
	n	βλασφημῆσᾰν			βλασφημησᾰ́μενον		βλασφημηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: βεβλασφήμηκᾰ, βεβλασφήμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βεβλασφήμηκᾰ	βεβλασφήμηκᾰς	βεβλασφήμηκε(ν)	βεβλασφημήκᾰτον	βεβλασφημήκᾰτον	βεβλασφημήκᾰμεν	βεβλασφημήκᾰτε	βεβλασφημήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	βεβλασφημήκω	βεβλασφημήκῃς	βεβλασφημήκῃ	βεβλασφημήκητον	βεβλασφημήκητον	βεβλασφημήκωμεν	βεβλασφημήκητε	βεβλασφημήκωσῐ(ν)
	optative	βεβλασφημήκοιμῐ, βεβλασφημηκοίην	βεβλασφημήκοις, βεβλασφημηκοίης	βεβλασφημήκοι, βεβλασφημηκοίη	βεβλασφημήκοιτον	βεβλασφημηκοίτην	βεβλασφημήκοιμεν	βεβλασφημήκοιτε	βεβλασφημήκοιεν
	imperative		βεβλασφήμηκε	βεβλασφημηκέτω	βεβλασφημήκετον	βεβλασφημηκέτων		βεβλασφημήκετε	βεβλασφημηκόντων
middle/ passive	indicative	βεβλασφήμημαι	βεβλασφήμησαι	βεβλασφήμηται	βεβλασφήμησθον	βεβλασφήμησθον	βεβλασφημήμεθᾰ	βεβλασφήμησθε	βεβλασφήμηνται
	subjunctive	βεβλασφημημένος ὦ	βεβλασφημημένος ᾖς	βεβλασφημημένος ᾖ	βεβλασφημημένω ἦτον	βεβλασφημημένω ἦτον	βεβλασφημημένοι ὦμεν	βεβλασφημημένοι ἦτε	βεβλασφημημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	βεβλασφημημένος εἴην	βεβλασφημημένος εἴης	βεβλασφημημένος εἴη	βεβλασφημημένοι εἴητον/εἶτον	βεβλασφημημένω εἰήτην/εἴτην	βεβλασφημημένοι εἴημεν/εἶμεν	βεβλασφημημένοι εἴητε/εἶτε	βεβλασφημημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		βεβλασφήμησο	βεβλασφημήσθω	βεβλασφήμησθον	βεβλασφημήσθων		βεβλασφήμησθε	βεβλασφημήσθων
		active				middle/passive
infinitive		βεβλασφημηκέναι				βεβλασφήμησθαι
participle	m	βεβλασφημηκώς				βεβλασφημημένος
	f	βεβλασφημηκυῖᾰ				βεβλασφημημένη
	n	βεβλασφημηκός				βεβλασφημημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Latin: blasphēmō
English: blame, from Old French blasmer, from Late Latin blasphēmō.

References

βλασφημέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
βλασφημέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«βλασφημέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
“G987”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2025

βλασφημέω

βλασφημέω

Ancient Greek

Verb

Inflection

Descendants

References

Pronunciation

Similar Results