Definify.com
Definition 2025
διαθήκη
διαθήκη
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /ðiaθíki/
 
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /ðiaθíci/
 
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /ðiaθíci/
 
Noun
διαθήκη • (diathḗkē) f (genitive διαθήκη); first declension
Inflection
First declension of διαθήκη, διαθήκης
| Case / # | Singular | Dual | Plural | 
|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ διαθήκη | τὼ διαθήκᾱ | αἱ διαθῆκαι | 
| Genitive | τῆς διαθήκης | τοῖν διαθήκαιν | τῶν διαθηκῶν | 
| Dative | τῇ διαθήκῃ | τοῖν διαθήκαιν | ταῖς διαθήκαις | 
| Accusative | τὴν διαθήκην | τὼ διαθήκᾱ | τὰς διαθήκᾱς | 
| Vocative | διαθήκη | διαθήκᾱ | διαθῆκαι | 
References
- διαθήκη in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
 - διαθήκη in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
 - «διαθήκη» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
 - «διαθήκη» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
 - “G1242”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
 -  Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited. 
- bequest idem, page 74.
 - disposition idem, page 237.
 - testament idem, page 863.
 - will idem, page 979.
 
 
Greek
Pronunciation
- IPA(key): /ðiaˈθici/
 - Hyphenation: δι‧α‧θή‧κη
 
Noun
διαθήκη • (diathíki) f (plural διαθήκες)
Declension
declension of διαθήκη
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | διαθήκη | διαθήκες | 
| genitive | διαθήκης | διαθηκών | 
| accusative | διαθήκη | διαθήκες | 
| vocative | διαθήκη | διαθήκες | 
Derived terms
- Καινή Διαθήκη f (Kainí Diathíki, “New Testament”)
 - Κιβωτός της Διαθήκης f (Kivotós tis Diathíkis, “Arc of the Covenent”)