Definify.com
Definition 2024
δύσπεπτος
δύσπεπτος
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /ðýspeptos/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /ðýspeptos/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /ðíspeptos/
Adjective
δύσπεπτος • (dúspeptos) m, f (neuter δύσπεπτον); second declension
Inflection
Second declension of δύσπεπτος, δύσπεπτον
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||
| Nominative | δύσπεπτος | δύσπεπτον | δυσπέπτω | δυσπέπτω | δύσπεπτοι | δύσπεπτα | ||||||
| Genitive | δυσπέπτου | δυσπέπτου | δυσπέπτοιν | δυσπέπτοιν | δυσπέπτων | δυσπέπτων | ||||||
| Dative | δυσπέπτῳ | δυσπέπτῳ | δυσπέπτοιν | δυσπέπτοιν | δυσπέπτοις | δυσπέπτοις | ||||||
| Accusative | δύσπεπτον | δύσπεπτον | δυσπέπτω | δυσπέπτω | δυσπέπτους | δύσπεπτα | ||||||
| Vocative | δύσπεπτε | δύσπεπτον | δυσπέπτω | δυσπέπτω | δύσπεπτοι | δύσπεπτα | ||||||
References
- δύσπεπτος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «δύσπεπτος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «δύσπεπτος» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)