Definify.com

Definition 2024

εἰδητικός

εἰδητικός

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /iðitikós/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /iðitikós/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /iðitikós/

Adjective

εἰδητικός • ‎(eidētikós) m ‎(feminine εἰδητική, neuter εἰδητικόν); first/second declension

constituting an εἶδος ‎(eîdos, “appearance, form”), figurate
1. (logic) formal
2. concerning type, specific

Inflection

First and second declension of εἰδητικός, εἰδητική, εἰδητικόν

Number	Singular			Dual			Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	εἰδητικός	εἰδητική	εἰδητικόν	εἰδητικώ	εἰδητικᾱ́	εἰδητικώ	εἰδητικοί	εἰδητικαί	εἰδητικᾰ́
Genitive	εἰδητικοῦ	εἰδητικῆς	εἰδητικοῦ	εἰδητικοῖν	εἰδητικαῖν	εἰδητικοῖν	εἰδητικῶν	εἰδητικῶν	εἰδητικῶν
Dative	εἰδητικῷ	εἰδητικῇ	εἰδητικῷ	εἰδητικοῖν	εἰδητικαῖν	εἰδητικοῖν	εἰδητικοῖς	εἰδητικαῖς	εἰδητικοῖς
Accusative	εἰδητικόν	εἰδητικήν	εἰδητικόν	εἰδητικώ	εἰδητικᾱ́	εἰδητικώ	εἰδητικούς	εἰδητικᾱ́ς	εἰδητικᾰ́
Vocative	εἰδητικέ	εἰδητική	εἰδητικόν	εἰδητικώ	εἰδητικᾱ́	εἰδητικώ	εἰδητικοί	εἰδητικαί	εἰδητικᾰ́
Adverb: εἰδητικῶς ‎(eidētikôs)

References

εἰδητικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
«εἰδητικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«εἰδητικός» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)