Definify.com
Definition 2025
εὐδαίμων
εὐδαίμων
Ancient Greek
Adjective
εὐδαίμων • (eudaímōn) m, f (neuter εὐδαῖμον); third declension
Inflection
Declension of εὐδαῖμον; εὐδαῖμον
| Number | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | |||||||
| Nominative | εὐδαῖμον | εὐδαῖμον | εὐδαίμονε | εὐδαίμονε | εὐδαίμονες | εὐδαίμονᾰ | |||||||
| Genitive | εὐδαίμονος | εὐδαίμονος | εὐδαιμόνοιν | εὐδαιμόνοιν | εὐδαιμόνων | εὐδαιμόνων | |||||||
| Dative | εὐδαίμονῐ | εὐδαίμονῐ | εὐδαιμόνοιν | εὐδαιμόνοιν | εὐδαίμοσῐ | εὐδαίμοσῐ | |||||||
| Accusative | εὐδαίμονᾰ | εὐδαῖμον | εὐδαίμονε | εὐδαίμονε | εὐδαίμονᾰς | εὐδαίμονᾰ | |||||||
| Vocative | εὐδαῖμον | εὐδαῖμον | εὐδαίμονε | εὐδαίμονε | εὐδαίμονες | εὐδαίμονᾰ | |||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | ||||||||||
| εὐδαιμόνως | εὐδαιμονέστερος | εὐδαιμονέστᾰτος | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
References
- εὐδαίμων in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- εὐδαίμων in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «εὐδαίμων» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- εὐδαίμων in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- blissful idem, page 84.
- flourishing idem, page 329.
- fortunate idem, page 340.
- happy idem, page 384.
- joyful idem, page 464.
- lucky idem, page 504.
- prosperous idem, page 653.
- successful idem, page 834.
- thriving idem, page 870.