Definify.com
Definition 2024
ζηλόω
ζηλόω
Ancient Greek
Verb
ζηλόω • (zēlóō)
Inflection
Present: ζηλῶ, ζηλοῦμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ζηλῶ/ ζηλόω |
ζηλοῖς | ζηλοῖ | ζηλοῦτον | ζηλοῦτον | ζηλοῦμεν | ζηλοῦτε | ζηλοῦσῐ(ν) |
| subjunctive | ζηλῶ | ζηλοῖς | ζηλοῖ | ζηλῶτον | ζηλῶτον | ζηλῶμεν | ζηλῶτε | ζηλῶσῐ(ν) | |
| optative | ζηλοίην/ ζηλοῖμῐ |
ζηλοίης/ ζηλοῖς |
ζηλοίη/ ζηλοῖ |
ζηλοίητον/ ζηλοῖτον |
ζηλοιήτην/ ζηλοίτην |
ζηλοίημεν/ ζηλοῖμεν |
ζηλοίητε/ ζηλοῖτε |
ζηλοίησᾰν/ ζηλοῖεν |
|
| imperative | ζήλου | ζηλούτω | ζηλοῦτον | ζηλούτων | ζηλοῦτε | ζηλούντων | |||
| middle/
passive |
indicative | ζηλοῦμαι | ζηλοῖ | ζηλοῦται | ζηλοῦσθον | ζηλοῦσθον | ζηλούμεθᾰ | ζηλοῦσθε | ζηλοῦνται |
| subjunctive | ζηλῶμαι | ζηλοῖ | ζηλῶται | ζηλῶσθον | ζηλῶσθον | ζηλώμεθᾰ | ζηλῶσθε | ζηλῶνται | |
| optative | ζηλοίμην | ζηλοῖο | ζηλοῖτο | ζηλοῖσθον | ζηλοίσθην | ζηλοίμεθᾰ | ζηλοῖσθε | ζηλοῖντο | |
| imperative | ζηλοῦ | ζηλούσθω | ζηλοῦσθον | ζηλούσθων | ζηλοῦσθε | ζηλούσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | ζηλοῦν | ζηλοῦσθαι | |||||||
| participle | ζηλῶν , ζηλοῦσᾰ , ζηλοῦν | ζηλούμενος , ζηλουμένη , ζηλούμενον | |||||||
This verb needs an inflection-table template.
References
- ζηλόω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ζηλόω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ζηλόω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “G2206”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979