Definify.com
Definition 2025
θαυμάζω
θαυμάζω
Ancient Greek
Alternative forms
Verb
θαυμάζω • (thaumázō)
Inflection
Present: θαυμάζω, θαυμάζομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | θαυμάζω | θαυμάζεις | θαυμάζει | θαυμάζετον | θαυμάζετον | θαυμάζομεν | θαυμάζετε | θαυμάζουσῐ(ν) |
subjunctive | θαυμάζω | θαυμάζῃς | θαυμάζῃ | θαυμάζητον | θαυμάζητον | θαυμάζωμεν | θαυμάζητε | θαυμάζωσῐ(ν) | |
optative | θαυμάζοιμῐ | θαυμάζοις | θαυμάζοι | θαυμάζοιτον | θαυμᾰζοίτην | θαυμάζοιμεν | θαυμάζοιτε | θαυμάζοιεν | |
imperative | θαύμᾰζε | θαυμᾰζέτω | θαυμάζετον | θαυμᾰζέτων | θαυμάζετε | θαυμᾰζόντων | |||
middle/
passive |
indicative | θαυμάζομαι | θαυμάζει/ θαυμάζῃ |
θαυμάζεται | θαυμάζεσθον | θαυμάζεσθον | θαυμᾰζόμεθᾰ | θαυμάζεσθε | θαυμάζονται |
subjunctive | θαυμάζωμαι | θαυμάζῃ | θαυμάζηται | θαυμάζησθον | θαυμάζησθον | θαυμᾰζώμεθᾰ | θαυμάζησθε | θαυμάζωνται | |
optative | θαυμᾰζοίμην | θαυμάζοιο | θαυμάζοιτο | θαυμάζοισθον | θαυμᾰζοίσθην | θαυμᾰζοίμεθᾰ | θαυμάζοισθε | θαυμάζοιντο | |
imperative | θαυμάζου | θαυμᾰζέσθω | θαυμάζεσθον | θαυμᾰζέσθων | θαυμάζεσθε | θαυμᾰζέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | θαυμάζειν | θαυμάζεσθαι | |||||||
participle | θαυμάζων , θαυμάζουσᾰ , θαύμᾰζον | θαυμᾰζόμενος , θαυμᾰζομένη , θαυμᾰζόμενον |
Imperfect: ἐθαύμᾰζον, ἐθαυμᾰζόμην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἐθαύμᾰζον | ἐθαύμᾰζες | ἐθαύμᾰζε | ἐθαυμάζετον | ἐθαυμᾰζέτην | ἐθαυμάζομεν | ἐθαυμάζετε | ἐθαύμᾰζον |
middle/ passive |
ἐθαυμᾰζόμην | ἐθαυμάζου | ἐθαυμάζετο | ἐθαυμάζεσθον | ἐθαυμᾰζέσθην | ἐθαυμᾰζόμεθᾰ | ἐθαυμάζεσθε | ἐθαυμάζοντο |
Future: θαυμάσω, θαυμάσομαι, θαυμασθήσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | θαυμάσω | θαυμάσεις | θαυμάσει | θαυμάσετον | θαυμάσετον | θαυμάσομεν | θαυμάσετε | θαυμάσουσῐ(ν) |
optative | θαυμάσοιμῐ | θαυμάσοις | θαυμάσοι | θαυμάσοιτον | θαυμασοίτην | θαυμάσοιμεν | θαυμάσοιτε | θαυμάσοιεν | |
middle | indicative | θαυμάσομαι | θαυμάσει/ θαυμάσῃ |
θαυμάσεται | θαυμάσεσθον | θαυμάσεσθον | θαυμασόμεθᾰ | θαυμάσεσθε | θαυμάσονται |
optative | θαυμασοίμην | θαυμάσοιο | θαυμάσοιτο | θαυμάσοισθον | θαυμασοίσθην | θαυμασοίμεθᾰ | θαυμάσοισθε | θαυμάσοιντο | |
passive | indicative | θαυμασθήσομαι | θαυμασθήσει/ θαυμασθήσῃ |
θαυμασθήσεται | θαυμασθήσεσθον | θαυμασθήσεσθον | θαυμασθησόμεθᾰ | θαυμασθήσεσθε | θαυμασθήσονται |
optative | θαυμασθησοίμην | θαυμασθήσοιο | θαυμασθήσοιτο | θαυμασθήσοισθον | θαυμασθησοίσθην | θαυμασθησοίμεθᾰ | θαυμασθήσοισθε | θαυμασθήσοιντο | |
active | middle | passive | |||||||
infinitive | θαυμάσειν | θαυμάσεσθαι | θαυμασθήσεσθαι | ||||||
participle | θαυμάσων , θαυμάσουσᾰ , θαύμασον | θαυμασόμενος , θαυμασομένη , θαυμασόμενον | θαυμασθησόμενος , θαυμασθησομένη , θαυμασθησόμενον |
Aorist: ἐθαύμασα, ἐθαυμασάμην, ἐθαυμάσθην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἐθαύμασα | ἐθαύμασας | ἐθαύμασε | ἐθαυμάσατον | ἐθαυμασάτην | ἐθαυμάσαμεν | ἐθαυμάσατε | ἐθαύμασαν |
subjunctive | θαυμάσω | θαυμάσῃς | θαυμάσῃ | θαυμάσητον | θαυμάσητον | θαυμάσωμεν | θαυμάσητε | θαυμάσωσῐ(ν) | |
optative | θαυμάσαιμῐ | θαυμάσαις/ θαυμάσειας |
θαυμάσαι/ θαυμάσειε |
θαυμάσαιτον | θαυμασαίτην | θαυμάσαιμεν | θαυμάσαιτε | θαυμάσαιεν/ θαυμάσειαν |
|
imperative | θαύμασον | θαυμασάτω | θαυμάσατον | θαυμασάτων | θαυμάσατε | θαυμασάντων | |||
middle | indicative | ἐθαυμασάμην | ἐθαυμάσω | ἐθαυμάσατο | ἐθαυμάσασθον | ἐθαυμασάσθην | ἐθαυμασάμεθα | ἐθαυμάσασθε | ἐθαυμάσαντο |
subjunctive | θαυμάσωμαι | θαυμάσῃ | θαυμάσηται | θαυμάσησθον | θαυμάσησθον | θαυμασώμεθα | θαυμάσησθε | θαυμάσωνται | |
optative | θαυμασαίμην | θαυμάσαιο | θαυμάσαιτο | θαυμάσαισθον | θαυμασαίσθην | θαυμασαίμεθα | θαυμάσαισθε | θαυμάσαιντο | |
imperative | θαύμασαι | θαυμασάσθω | θαυμάσασθον | θαυμασάσθων | θαυμάσασθε | θαυμασάσθων | |||
passive | indicative | ἐθαυμάσθην | ἐθαυμάσθης | ἐθαυμάσθη | ἐθαυμάσθητον | ἐθαυμασθήτην | ἐθαυμάσθημεν | ἐθαυμάσθητε | ἐθαυμάσθησαν |
subjunctive | θαυμασθῶ | θαυμασθῇς | θαυμασθῇ | θαυμασθῆτον | θαυμασθῆτον | θαυμασθῶμεν | θαυμασθῆτε | θαυμασθῶσῐ(ν) | |
optative | θαυμασθείην | θαυμασθείης | θαυμασθείη | θαυμασθεῖτον/ θαυμασθείητον |
θαυμασθείτην/ θαυμασθειήτην |
θαυμασθεῖμεν/ θαυμασθείημεν |
θαυμασθεῖτε/ θαυμασθείητε |
θαυμασθεῖεν/ θαυμασθείησαν |
|
imperative | θαυμάσθητι | θαυμασθήτω | θαυμάσθητον | θαυμασθήτων | θαυμάσθητε | θαυμασθέντων | |||
active | middle | passive | |||||||
infinitive | θαύμασαι | θαυμάσασθαι | θαυμασθῆναι | ||||||
participle | m | θαυμάσᾱς | θαυμασάμενος | θαυμασθείς | |||||
f | θαυμάσᾱσα | θαυμασαμένη | θαυμασθεῖσα | ||||||
n | θαύμασαν | θαυμασάμενον | θαυμασθέν |
Perfect: τεθαύμακᾰ, τεθαύμασμαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | τεθαύμακᾰ | τεθαύμακᾰς | τεθαύμακε | τεθαυμάκᾰτον | τεθαυμάκᾰτον | τεθαυμάκᾰμεν | τεθαυμάκᾰτε | τεθαύμακᾱσῐ(ν) |
subjunctive | τεθαυμακὼς ὦ/ τεθαυμάκω |
τεθαυμακὼς ᾖς/ τεθαυμάκῃς |
τεθαυμακὼς ᾖ/ τεθαυμάκῃ |
τεθαυμακότε ἦτον/ τεθαυμάκητον |
τεθαυμακότε ἦτον/ τεθαυμάκητον |
τεθαυμακότες ὦμεν/ τεθαυμάκωμεν |
τεθαυμακότες ἦτε/ τεθαυμάκητε |
τεθαυμακότες ὦσῐ(ν)/ τεθαυμάκωσῐ(ν) |
|
optative | τεθαυμακὼς εἴην/ τεθαυμάκοιμῐ/ τεθαυμακοίην |
τεθαυμακὼς εἴης/ τεθαυμάκοις/ τεθαυμακοίης |
τεθαυμακὼς εἴη/ τεθαυμάκοι/ τεθαυμακοίη |
τεθαυμακότε εἴητον/ τεθαυμακότε εἶτον/ τεθαυμάκοιτον |
τεθαυμακὀτε εἰήτην/ τεθαυμακότε εἴτην/ τεθαυμακοίτην |
τεθαυμακότες εἴημεν/ τεθαυμακότες εἶμεν/ τεθαυμάκοιμεν |
τεθαυμακότες εἴητε/ τεθαυμακότες εἶτε/ τεθαυμάκοιτε |
τεθαυμακότες εἴησᾰν/ τεθαυμακότε εἶεν/ τεθαυμάκοιεν |
|
imperative | τεθαυμακὼς ἴσθῐ | τεθαυμακὼς ἔστω | τεθαυμακότε ἔστον | τεθαυμακότε ἔστων | τεθαυμακότες ἔστε | τεθαυμακότες ὄντων | |||
middle/
passive |
indicative | τεθαύμασμαι | τεθαύμασαι | τεθαύμασται | τεθαύμασθον | τεθαύμασθον | τεθαυμάσμεθᾰ | τεθαύμασθε | τεθαυμασμένοι εἰσί |
subjunctive | τεθαυμασμένος ὦ | τεθαυμασμένος ᾖς | τεθαυμασμένος ᾖ | τεθαυμασμένω ἦτον | τεθαυμασμένω ἦτον | τεθαυμασμένοι ὦμεν | τεθαυμασμένοι ἦτε | τεθαυμασμένοι ὦσῐ | |
optative | τεθαυμασμένος εἴην | τεθαυμασμένος εἴης | τεθαυμασμένος εἴη | τεθαυμασμένοι εἴητον/ τεθαυμασμένοι εἶτον |
τεθαυμασμένω εἰήτην/ τεθαυμασμένω εἴτην |
τεθαυμασμένοι εἴημεν/ τεθαυμασμένοι εἶμεν |
τεθαυμασμένοι εἴητε/ τεθαυμασμένοι εἶτε |
τεθαυμασμένοι εἴησᾰν/ τεθαυμασμένοι εἶεν |
|
imperative | τεθαύμασο | τεθαυμάσθω | τεθαύμασθον | τεθαυμάσθων | τεθαύμασθε | τεθαυμάσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | τεθαυμακέναι | τεθαυμάσθαι | |||||||
participle | τεθαυμακώς , τεθαυμακυῖᾰ , τεθαυμακός | τεθαυμασμένος , τεθαυμασμένη , τεθαυμασμένον |
Derived terms
- ἀναθαυμάζω (anathaumázō)
- ἀποθαυμάζω (apothaumázō)
- ἐκθαυμάζω (ekthaumázō)
- ἐπιθαυμάζω (epithaumázō)
- προσθαυμάζω (prosthaumázō)
- συνθαυμάζω (sunthaumázō)
- ὑπερθαυμάζω (huperthaumázō)
References
- θαυμάζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- θαυμάζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- θαυμάζω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «θαυμάζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «θαυμάζω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- θαυμάζω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- “G2296”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
Greek
Verb
θαυμάζω • (thavmázo) (simple past θαύμασα)
- admire, feel admiration for
- look up to, look at with wonder
- be impressed by
Conjugation
This verb needs an inflection-table template.