Definify.com

Definition 2024

καταφρονητικός

καταφρονητικός

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /kataɸronitikós/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /katafronitikós/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /katafɾonitikós/

Adjective

κᾰτᾰφρονητῐκός • ‎(kataphronētikós) m ‎(feminine καταφρονητική, neuter καταφρονητικόν); first/second declension

contemptuous, disdainful
- Aristotle, Nicomachean Ethics 1124.Β.29
- Aristotle, Rhetoric 1379.Β.31
- Aristotle, Rhetoric 1388.Β.25
- Plato, Theaetetus 161.C
- Xenophon, Hellenica 4.1.17
- Xenophon, Hellenica 5.3.1
- Demosthenes, Against Macartatus 72

Inflection

First and second declension of καταφρονητικός, καταφρονητική, καταφρονητικόν

Number	Singular			Dual			Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	καταφρονητικός	καταφρονητική	καταφρονητικόν	καταφρονητικώ	καταφρονητικᾱ́	καταφρονητικώ	καταφρονητικοί	καταφρονητικαί	καταφρονητικᾰ́
Genitive	καταφρονητικοῦ	καταφρονητικῆς	καταφρονητικοῦ	καταφρονητικοῖν	καταφρονητικαῖν	καταφρονητικοῖν	καταφρονητικῶν	καταφρονητικῶν	καταφρονητικῶν
Dative	καταφρονητικῷ	καταφρονητικῇ	καταφρονητικῷ	καταφρονητικοῖν	καταφρονητικαῖν	καταφρονητικοῖν	καταφρονητικοῖς	καταφρονητικαῖς	καταφρονητικοῖς
Accusative	καταφρονητικόν	καταφρονητικήν	καταφρονητικόν	καταφρονητικώ	καταφρονητικᾱ́	καταφρονητικώ	καταφρονητικούς	καταφρονητικᾱ́ς	καταφρονητικᾰ́
Vocative	καταφρονητικέ	καταφρονητική	καταφρονητικόν	καταφρονητικώ	καταφρονητικᾱ́	καταφρονητικώ	καταφρονητικοί	καταφρονητικαί	καταφρονητικᾰ́
Adverb: καταφρονητικῶς ‎(kataphronētikôs)

References

καταφρονητικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
καταφρονητικός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«καταφρονητικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette