Definify.com

Definition 2025

κλέπτω

Ancient Greek

Verb

κλέπτω • ‎(kléptō)

I steal, filch
I cheat
I mislead, keep secret
I disguise, conceal

Inflection

Present: κλέπτω, κλέπτομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλέπτω	κλέπτεις	κλέπτει	κλέπτετον	κλέπτετον	κλέπτομεν	κλέπτετε	κλέπτουσῐ(ν)
	subjunctive	κλέπτω	κλέπτῃς	κλέπτῃ	κλέπτητον	κλέπτητον	κλέπτωμεν	κλέπτητε	κλέπτωσῐ(ν)
	optative	κλέπτοιμῐ	κλέπτοις	κλέπτοι	κλέπτοιτον	κλεπτοίτην	κλέπτοιμεν	κλέπτοιτε	κλέπτοιεν
	imperative		κλέπτε	κλεπτέτω	κλέπτετον	κλεπτέτων		κλέπτετε	κλεπτόντων
middle/ passive	indicative	κλέπτομαι	κλέπτει/ κλέπτῃ	κλέπτεται	κλέπτεσθον	κλέπτεσθον	κλεπτόμεθᾰ	κλέπτεσθε	κλέπτονται
	subjunctive	κλέπτωμαι	κλέπτῃ	κλέπτηται	κλέπτησθον	κλέπτησθον	κλεπτώμεθᾰ	κλέπτησθε	κλέπτωνται
	optative	κλεπτοίμην	κλέπτοιο	κλέπτοιτο	κλέπτοισθον	κλεπτοίσθην	κλεπτοίμεθᾰ	κλέπτοισθε	κλέπτοιντο
	imperative		κλέπτου	κλεπτέσθω	κλέπτεσθον	κλεπτέσθων		κλέπτεσθε	κλεπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κλέπτειν				κλέπτεσθαι
participle		κλέπτων , κλέπτουσᾰ , κλέπτον				κλεπτόμενος , κλεπτομένη , κλεπτόμενον

Imperfect: ἔκλεπτον, ἐκλεπτόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλεπτον	ἔκλεπτες	ἔκλεπτε	ἐκλέπτετον	ἐκλεπτέτην	ἐκλέπτομεν	ἐκλέπτετε	ἔκλεπτον
middle/ passive	indicative	ἐκλεπτόμην	ἐκλέπτου	ἐκλέπτετο	ἐκλέπτεσθον	ἐκλεπτέσθην	ἐκλεπτόμεθᾰ	ἐκλέπτεσθε	ἐκλέπτοντο

Imperfect: κλέπτεσκον, κλεπτεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλέπτεσκον	κλέπτεσκες	κλέπτεσκε	κλεπτέσκετον	κλεπτεσκέτην	κλεπτέσκομεν	κλεπτέσκετε	κλέπτεσκον
middle/ passive	indicative	κλεπτεσκόμην	κλεπτέσκου	κλεπτέσκετο	κλεπτέσκεσθον	κλεπτεσκέσθην	κλεπτεσκόμεθᾰ	κλεπτέσκεσθε	κλεπτέσκοντο

Future: κλέψω, κλέψομαι, κλεφθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλέψω	κλέψεις	κλέψει	κλέψετον	κλέψετον	κλέψομεν	κλέψετε	κλέψουσῐ(ν)
active	optative	κλέψοιμῐ	κλέψοις	κλέψοι	κλέψοιτον	κλεψοίτην	κλέψοιμεν	κλέψοιτε	κλέψοιεν
middle	indicative	κλέψομαι	κλέψει/ κλέψῃ	κλέψεται	κλέψεσθον	κλέψεσθον	κλεψόμεθᾰ	κλέψεσθε	κλέψονται
middle	optative	κλεψοίμην	κλέψοιο	κλέψοιτο	κλέψοισθον	κλεψοίσθην	κλεψοίμεθᾰ	κλέψοισθε	κλέψοιντο
passive	indicative	κλεφθήσομαι	κλεφθήσει/ κλεφθήσῃ	κλεφθήσεται	κλεφθήσεσθον	κλεφθήσεσθον	κλεφθησόμεθᾰ	κλεφθήσεσθε	κλεφθήσονται
passive	optative	κλεφθησοίμην	κλεφθήσοιο	κλεφθήσοιτο	κλεφθήσοισθον	κλεφθησοίσθην	κλεφθησοίμεθᾰ	κλεφθήσοισθε	κλεφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κλέψειν			κλέψεσθαι		κλεφθήσεσθαι
participle		κλέψων , κλέψουσᾰ , κλέψον			κλεψόμενος , κλεψομένη , κλεψόμενον		κλεφθησόμενος , κλεφθησομένη , κλεφθησόμενον

Aorist: ἔκλεψα, ἐκλεψάμην, ἐκλέφθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλεψα	ἔκλεψας	ἔκλεψε	ἐκλέψατον	ἐκλεψάτην	ἐκλέψαμεν	ἐκλέψατε	ἔκλεψαν
	subjunctive	κλέψω	κλέψῃς	κλέψῃ	κλέψητον	κλέψητον	κλέψωμεν	κλέψητε	κλέψωσῐ(ν)
	optative	κλέψαιμῐ	κλέψαις/ κλέψειας	κλέψαι/ κλέψειε	κλέψαιτον	κλεψαίτην	κλέψαιμεν	κλέψαιτε	κλέψαιεν/ κλέψειαν
	imperative		κλέψον	κλεψάτω	κλέψατον	κλεψάτων		κλέψατε	κλεψάντων
middle	indicative	ἐκλεψάμην	ἐκλέψω	ἐκλέψατο	ἐκλέψασθον	ἐκλεψάσθην	ἐκλεψάμεθα	ἐκλέψασθε	ἐκλέψαντο
	subjunctive	κλέψωμαι	κλέψῃ	κλέψηται	κλέψησθον	κλέψησθον	κλεψώμεθα	κλέψησθε	κλέψωνται
	optative	κλεψαίμην	κλέψαιο	κλέψαιτο	κλέψαισθον	κλεψαίσθην	κλεψαίμεθα	κλέψαισθε	κλέψαιντο
	imperative		κλέψαι	κλεψάσθω	κλέψασθον	κλεψάσθων		κλέψασθε	κλεψάσθων
passive	indicative	ἐκλέφθην	ἐκλέφθης	ἐκλέφθη	ἐκλέφθητον	ἐκλεφθήτην	ἐκλέφθημεν	ἐκλέφθητε	ἐκλέφθησαν
	subjunctive	κλεφθῶ	κλεφθῇς	κλεφθῇ	κλεφθῆτον	κλεφθῆτον	κλεφθῶμεν	κλεφθῆτε	κλεφθῶσῐ(ν)
	optative	κλεφθείην	κλεφθείης	κλεφθείη	κλεφθεῖτον/ κλεφθείητον	κλεφθείτην/ κλεφθειήτην	κλεφθεῖμεν/ κλεφθείημεν	κλεφθεῖτε/ κλεφθείητε	κλεφθεῖεν/ κλεφθείησαν
	imperative		κλέφθητι	κλεφθήτω	κλέφθητον	κλεφθήτων		κλέφθητε	κλεφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κλέψαι			κλέψασθαι		κλεφθῆναι
participle	m	κλέψᾱς			κλεψάμενος		κλεφθείς
	f	κλέψᾱσα			κλεψαμένη		κλεφθεῖσα
	n	κλέψαν			κλεψάμενον		κλεφθέν

Aorist: ἐκλέπην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐκλέπην	ἐκλέπης	ἐκλέπη	ἐκλέπητον	ἐκλεπήτην	ἐκλέπημεν	ἐκλέπητε	ἐκλέπησᾰν
	subjunctive	κλεπῶ	κλεπῇς	κλεπῇ	κλεπῆτον	κλεπῆτον	κλεπῶμεν	κλεπῆτε	κλεπῶσῐ(ν)
	optative	κλεπείην	κλεπείης	κλεπείη	κλεπεῖτον/ κλεπείητον	κλεπείτην/ κλεπειήτην	κλεπεῖμεν/ κλεπείημεν	κλεπεῖτε/ κλεπείητε	κλεπεῖεν/ κλεπείησᾰν
	imperative		κλέπηθι	κλεπήτω	κλέπητον	κλεπήτων		κλέπητε	κλεπέντων
		infinitive				participle
passive		κλεπῆναι				κλεπείς , κλεπεῖσᾰ , κλεπέν

Perfect: κέκλοφᾰ, κέκλεμμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκλοφᾰ	κέκλοφᾰς	κέκλοφε	κεκλόφᾰτον	κεκλόφᾰτον	κεκλόφᾰμεν	κεκλόφᾰτε	κεκλόφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκλοφὼς ὦ/ κεκλόφω	κεκλοφὼς ᾖς/ κεκλόφῃς	κεκλοφὼς ᾖ/ κεκλόφῃ	κεκλοφότε ἦτον/ κεκλόφητον	κεκλοφότε ἦτον/ κεκλόφητον	κεκλοφότες ὦμεν/ κεκλόφωμεν	κεκλοφότες ἦτε/ κεκλόφητε	κεκλοφότες ὦσῐ(ν)/ κεκλόφωσῐ(ν)
	optative	κεκλοφὼς εἴην/ κεκλόφοιμῐ/ κεκλοφοίην	κεκλοφὼς εἴης/ κεκλόφοις/ κεκλοφοίης	κεκλοφὼς εἴη/ κεκλόφοι/ κεκλοφοίη	κεκλοφότε εἴητον/ κεκλοφότε εἶτον/ κεκλόφοιτον	κεκλοφὀτε εἰήτην/ κεκλοφότε εἴτην/ κεκλοφοίτην	κεκλοφότες εἴημεν/ κεκλοφότες εἶμεν/ κεκλόφοιμεν	κεκλοφότες εἴητε/ κεκλοφότες εἶτε/ κεκλόφοιτε	κεκλοφότες εἴησᾰν/ κεκλοφότε εἶεν/ κεκλόφοιεν
	imperative		κεκλοφὼς ἴσθῐ	κεκλοφὼς ἔστω	κεκλοφότε ἔστον	κεκλοφότε ἔστων		κεκλοφότες ἔστε	κεκλοφότες ὄντων
middle/ passive	indicative	κέκλεμμαι	κέκλεψαι	κέκλεπται	κέκλεφθον	κέκλεφθον	κεκλέμμεθᾰ	κέκλεφθε	κεκλεμμένοι εἰσί
	subjunctive	κεκλεμμένος ὦ	κεκλεμμένος ᾖς	κεκλεμμένος ᾖ	κεκλεμμένω ἦτον	κεκλεμμένω ἦτον	κεκλεμμένοι ὦμεν	κεκλεμμένοι ἦτε	κεκλεμμένοι ὦσῐ
	optative	κεκλεμμένος εἴην	κεκλεμμένος εἴης	κεκλεμμένος εἴη	κεκλεμμένοι εἴητον/ κεκλεμμένοι εἶτον	κεκλεμμένω εἰήτην/ κεκλεμμένω εἴτην	κεκλεμμένοι εἴημεν/ κεκλεμμένοι εἶμεν	κεκλεμμένοι εἴητε/ κεκλεμμένοι εἶτε	κεκλεμμένοι εἴησᾰν/ κεκλεμμένοι εἶεν
	imperative		κέκλεψο	κεκλέφθω	κέκλεφθον	κεκλέφθων		κέκλεφθε	κεκλέφθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκλοφέναι				κεκλέφθαι
participle		κεκλοφώς , κεκλοφυῖα , κεκλοφός				κεκλεμμένος , κεκλεμμένη , κεκλεμμένον

Derived terms

ἀνακλέπτω ‎(anakléptō)
ἀποκλέπτω ‎(apokléptō)
διακλέπτω ‎(diakléptō)
ἐκκλέπτω ‎(ekkléptō)
κλέμμα ‎(klémma)

κλοπεύς ‎(klopeús)
κλεπτής ‎(kleptḗs)
κλώψ ‎(klṓps)
κλοπή ‎(klopḗ)
κλοπός ‎(klopós)

παρακλέπτω ‎(parakléptō)
συγκλέπτω ‎(sunkléptō)
ὑποκλέπτω ‎(hupokléptō)

Descendants

Greek: κλέβω ‎(klévo, “to steal”)

Related terms

Κύκλωψ ‎(Kúklōps)

References

κλέπτω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κλέπτω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κλέπτω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«κλέπτω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«κλέπτω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
κλέπτω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G2813”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill

Definify.com

Definition 2025

κλέπτω

κλέπτω

Ancient Greek

Verb

Inflection

Derived terms

Descendants

Related terms

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results