Definify.com

Definition 2024

κλίνω

Ancient Greek

Alternative forms

κλίννω ‎(klínnō) Aeolic

Verb

κλίνω • ‎(klínō)

I bend, slant
I cause to give way, cause to retreat
I lean, prop something on another
I turn aside
I decline, wane
I seat, cause to lie down
(grammar) I inflect, decline, conjugate
(passive) I lean, am sloping
(passive) I wander, stray

Inflection

Present: κλίνω, κλίνομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλίνω	κλίνεις	κλίνει	κλίνετον	κλίνετον	κλίνομεν	κλίνετε	κλίνουσῐ(ν)
	subjunctive	κλίνω	κλίνῃς	κλίνῃ	κλίνητον	κλίνητον	κλίνωμεν	κλίνητε	κλίνωσῐ(ν)
	optative	κλίνοιμῐ	κλίνοις	κλίνοι	κλίνοιτον	κλῑνοίτην	κλίνοιμεν	κλίνοιτε	κλίνοιεν
	imperative		κλῖνε	κλῑνέτω	κλίνετον	κλῑνέτων		κλίνετε	κλῑνόντων
middle/ passive	indicative	κλίνομαι	κλίνει/ κλίνῃ	κλίνεται	κλίνεσθον	κλίνεσθον	κλῑνόμεθᾰ	κλίνεσθε	κλίνονται
	subjunctive	κλίνωμαι	κλίνῃ	κλίνηται	κλίνησθον	κλίνησθον	κλῑνώμεθᾰ	κλίνησθε	κλίνωνται
	optative	κλῑνοίμην	κλίνοιο	κλίνοιτο	κλίνοισθον	κλῑνοίσθην	κλῑνοίμεθᾰ	κλίνοισθε	κλίνοιντο
	imperative		κλίνου	κλῑνέσθω	κλίνεσθον	κλῑνέσθων		κλίνεσθε	κλῑνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κλίνειν				κλίνεσθαι
participle		κλίνων , κλίνουσᾰ , κλῖνον				κλῑνόμενος , κλῑνομένη , κλῑνόμενον

Imperfect: ἔκλῑνον, ἐκλῑνόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλῑνον	ἔκλῑνες	ἔκλῑνε	ἐκλίνετον	ἐκλῑνέτην	ἐκλίνομεν	ἐκλίνετε	ἔκλῑνον
middle/ passive	indicative	ἐκλῑνόμην	ἐκλίνου	ἐκλίνετο	ἐκλίνεσθον	ἐκλῑνέσθην	ἐκλῑνόμεθᾰ	ἐκλίνεσθε	ἐκλίνοντο

Future: κλῐνῶ, κλῐνοῦμαι, κλῐθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλῐνῶ/ κλῐνέω	κλῐνεῖς	κλῐνεῖ	κλῐνεῖτον	κλῐνεῖτον	κλῐνοῦμεν	κλῐνεῖτε	κλῐνοῦσῐ(ν)
active	optative	κλῐνοίην/ κλῐνοῖμῐ	κλῐνοίης/ κλῐνοῖς	κλῐνοίη/ κλῐνοῖ	κλῐνοῖτον	κλῐνοίτην	κλῐνοῖμεν	κλῐνοῖτε	κλῐνοῖεν
middle	indicative	κλῐνοῦμαι	κλῐνῇ/ κλῐνεῖ	κλῐνεῖται	κλῐνεῖσθον	κλῐνεῖσθον	κλῐνούμεθᾰ	κλῐνεῖσθε	κλῐνοῦνται
middle	optative	κλῐνοίμην	κλῐνοῖο	κλῐνοῖτο	κλῐνοῖσθον	κλῐνοίσθην	κλῐνοίμεθᾰ	κλῐνοῖσθε	κλῐνοῖντο
passive	indicative	κλῐθήσομαι	κλῐθήσει/ κλῐθήσῃ	κλῐθήσεται	κλῐθήσεσθον	κλῐθήσεσθον	κλῐθησόμεθᾰ	κλῐθήσεσθε	κλῐθήσονται
passive	optative	κλῐθησοίμην	κλῐθήσοιο	κλῐθήσοιτο	κλῐθήσοισθον	κλῐθησοίσθην	κλῐθησοίμεθᾰ	κλῐθήσοισθε	κλῐθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κλῐνεῖν			κλῐνεῖσθαι		κλῐθήσεσθαι
participle		κλῐνῶν , κλῐνοῦσᾰ , κλῐνοῦν			κλῐνούμενος , κλῐνουμένη , κλῐνούμενον		κλῐθησόμενος , κλῐθησομένη , κλῐθησόμενον

Aorist: ἔκλῑνα, ἐκλῑνάμην, ἐκλίθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλῑνα	ἔκλῑνας	ἔκλῑνε	ἐκλίνατον	ἐκλῑνάτην	ἐκλίναμεν	ἐκλίνατε	ἔκλῑναν
	subjunctive	κλίνω	κλίνῃς	κλίνῃ	κλίνητον	κλίνητον	κλίνωμεν	κλίνητε	κλίνωσῐ(ν)
	optative	κλίναιμῐ	κλίναις/ κλίνειας	κλίναι/ κλίνειε	κλίναιτον	κλῑναίτην	κλίναιμεν	κλίναιτε	κλίναιεν/ κλίνειαν
	imperative		κλῖνον	κλῑνάτω	κλίνατον	κλῑνάτων		κλίνατε	κλῑνάντων
middle	indicative	ἐκλῑνάμην	ἐκλίνω	ἐκλίνατο	ἐκλίνασθον	ἐκλῑνάσθην	ἐκλῑνάμεθα	ἐκλίνασθε	ἐκλίναντο
	subjunctive	κλίνωμαι	κλίνῃ	κλίνηται	κλίνησθον	κλίνησθον	κλῑνώμεθα	κλίνησθε	κλίνωνται
	optative	κλῑναίμην	κλίναιο	κλίναιτο	κλίναισθον	κλῑναίσθην	κλῑναίμεθα	κλίναισθε	κλίναιντο
	imperative		κλῖναι	κλῑνάσθω	κλίνασθον	κλῑνάσθων		κλίνασθε	κλῑνάσθων
passive	indicative	ἐκλίθην	ἐκλίθης	ἐκλίθη	ἐκλίθητον	ἐκλῐθήτην	ἐκλίθημεν	ἐκλίθητε	ἐκλίθησαν
	subjunctive	κλῐθῶ	κλῐθῇς	κλῐθῇ	κλῐθῆτον	κλῐθῆτον	κλῐθῶμεν	κλῐθῆτε	κλῐθῶσῐ(ν)
	optative	κλῐθείην	κλῐθείης	κλῐθείη	κλῐθεῖτον/ κλῐθείητον	κλῐθείτην/ κλῐθειήτην	κλῐθεῖμεν/ κλῐθείημεν	κλῐθεῖτε/ κλῐθείητε	κλῐθεῖεν/ κλῐθείησαν
	imperative		κλίθητι	κλῐθήτω	κλίθητον	κλῐθήτων		κλίθητε	κλῐθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κλῖναι			κλίνασθαι		κλῐθῆναι
participle	m	κλίνᾱς			κλῑνάμενος		κλῐθείς
	f	κλίνᾱσα			κλῑναμένη		κλῐθεῖσα
	n	κλῖναν			κλῑνάμενον		κλῐθέν

Aorist: ἐκλίνθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐκλίνθην	ἐκλίνθης	ἐκλίνθη	ἐκλίνθητον	ἐκλινθήτην	ἐκλίνθημεν	ἐκλίνθητε	ἐκλίνθησαν
	subjunctive	κλινθῶ	κλινθῇς	κλινθῇ	κλινθῆτον	κλινθῆτον	κλινθῶμεν	κλινθῆτε	κλινθῶσῐ(ν)
	optative	κλινθείην	κλινθείης	κλινθείη	κλινθεῖτον/ κλινθείητον	κλινθείτην/ κλινθειήτην	κλινθεῖμεν/ κλινθείημεν	κλινθεῖτε/ κλινθείητε	κλινθεῖεν/ κλινθείησαν
	imperative		κλίνθητι	κλινθήτω	κλίνθητον	κλινθήτων		κλίνθητε	κλινθέντων
		infinitive				participle
passive		κλινθῆναι				κλινθείς, κλινθεῖσα, κλινθέν

Perfect: κέκλῐκα, κέκλῐμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκλῐκα	κέκλῐκας	κέκλῐκε	κεκλίκατον	κεκλίκατον	κεκλίκαμεν	κεκλίκατε	κεκλίκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκλῐκὼς ὦ/ κεκλίκω	κεκλῐκὼς ᾖς/ κεκλίκῃς	κεκλῐκὼς ᾖ/ κεκλίκῃ	κεκλῐκότε ἦτον/ κεκλίκητον	κεκλῐκότε ἦτον/ κεκλίκητον	κεκλῐκότες ὦμεν/ κεκλίκωμεν	κεκλῐκότες ἦτε/ κεκλίκητε	κεκλῐκότες ὦσῐ(ν)/ κεκλίκωσῐ(ν)
	optative	κεκλῐκὼς εἴην/ κεκλίκοιμῐ/ κεκλῐκοίην	κεκλῐκὼς εἴης/ κεκλίκοις/ κεκλῐκοίης	κεκλῐκὼς εἴη/ κεκλίκοι/ κεκλῐκοίη	κεκλῐκότε εἴητον/ κεκλῐκότε εἶτον/ κεκλίκοιτον	κεκλῐκὀτε εἰήτην/ κεκλῐκότε εἴτην/ κεκλῐκοίτην	κεκλῐκότες εἴημεν/ κεκλῐκότες εἶμεν/ κεκλίκοιμεν	κεκλῐκότες εἴητε/ κεκλῐκότες εἶτε/ κεκλίκοιτε	κεκλῐκότες εἴησαν/ κεκλῐκότε εἶεν/ κεκλίκοιεν
	imperative		κεκλῐκὼς ἴσθῐ	κεκλῐκὼς ἔστω	κεκλῐκότε ἔστον	κεκλῐκότε ἔστων		κεκλῐκότες ἔστε	κεκλῐκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	κέκλῐμαι	κέκλῐσαι	κέκλῐται	κέκλῐσθον	κέκλῐσθον	κεκλίμεθα	κέκλῐσθε	κέκλῐνται
	subjunctive	κεκλῐμένος ὦ	κεκλῐμένος ᾖς	κεκλῐμένος ᾖ	κεκλῐμένω ἦτον	κεκλῐμένω ἦτον	κεκλῐμένοι ὦμεν	κεκλῐμένοι ἦτε	κεκλῐμένοι ὦσῐ
	optative	κεκλῐμένος εἴην	κεκλῐμένος εἴης	κεκλῐμένος εἴη	κεκλῐμένοι εἴητον/ κεκλῐμένοι εἶτον	κεκλῐμένω εἰήτην/ κεκλῐμένω εἴτην	κεκλῐμένοι εἴημεν/ κεκλῐμένοι εἶμεν	κεκλῐμένοι εἴητε/ κεκλῐμένοι εἶτε	κεκλῐμένοι εἴησαν/ κεκλῐμένοι εἶεν
	imperative		κέκλῐσο	κεκλίσθω	κέκλῐσθον	κεκλίσθων		κέκλῐσθε	κεκλίσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκλῐκέναι				κεκλίσθαι
participle		κεκλῐκώς , κεκλῐκυῖα , κεκλῐκός				κεκλῐμένος , κεκλῐμένη , κεκλῐμένον

Pluperfect: ἐκεκλίκειν/ἐκεκλίκη

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεκλίκειν/ ἐκεκλίκη	ἐκεκλίκεις/ ἐκεκλίκης	ἐκεκλίκει(ν)	ἐκεκλίκετον	ἐκεκλῐκέτην	ἐκεκλίκεμεν	ἐκεκλίκετε	ἐκεκλίκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεκλίμην	ἐκέκλῐσο	ἐκέκλῐτο	ἐκέκλῐσθον	ἐκεκλίσθην	ἐκεκλίμεθᾰ	ἐκέκλῐσθε	ἐκέκλῐντο

Derived terms

ἀνακλίνω ‎(anaklínō)
ἐγκλίνω ‎(enklínō)
ἐκκλίνω ‎(ekklínō)
ἐπανακλίνω ‎(epanaklínō)
ἐπεγκλίνω ‎(epenklínō)
ἐπεκκλίνω ‎(epekklínō)
ἐπικατακλίνω ‎(epikataklínō)
ἐπικλίνω ‎(epiklínō)
κατακλίνω ‎(kataklínō)
κλίμα ‎(klíma)
κλῖμαξ ‎(klîmax)
κλίνη ‎(klínē)

κλιντήρ ‎(klintḗr)
κλισία ‎(klisía)
κλίσις ‎(klísis)
κλισμός ‎(klismós)
μετακλίνομαι ‎(metaklínomai)
παρακλίνω ‎(paraklínō)
παρεγκλίνω ‎(parenklínō)
περικλίνω ‎(periklínō)
ποτικλίνω ‎(potiklínō)
προκατακλίνω ‎(prokataklínō)
προκλίνω ‎(proklínō)
προσανακλίνω ‎(prosanaklínō)

προσκατακλίνομαι ‎(proskataklínomai)
συγκατακλίνω ‎(sunkataklínō)
συγκλίνω ‎(sunklínō)
συμπαρακλίνω ‎(sumparaklínō)
συνανακλίνομαι ‎(sunanaklínomai)
συνεκκλίνω ‎(sunekklínō)
συνεπικλίνω ‎(sunepiklínō)
ὑπεκκλίνω ‎(hupekklínō)
ὑποκατακλίνω ‎(hupokataklínō)
ὑποκλίνομαι ‎(hupoklínomai)

References

κλίνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κλίνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κλίνω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«κλίνω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«κλίνω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
κλίνω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G2827”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Verb

κλίνω • ‎(klíno) ‎(simple past έκλινα, passive form κλίνομαι)

(transitive) bend, slant
(transitive, figuratively) tend
(intransitive, grammar) inflect, decline, conjugate

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Related terms

αποκλίνω ‎(apoklíno, “to lean over, to diverge”)
κλίση f ‎(klísi, “leaning, inclination”)

Definify.com

Definition 2024

κλίνω

κλίνω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

Derived terms

References

Greek

Verb

Conjugation

Related terms

Etymology

Pronunciation

Similar Results