Definify.com
Definition 2024
κραιπνός
κραιπνός
Ancient Greek
Adjective
κραιπνός • (kraipnós) m (feminine κραιπνή, neuter κραιπνόν); first/second declension
Inflection
First and second declension of κραιπνός, κραιπνή, κραιπνόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | κραιπνός | κραιπνή | κραιπνόν | κραιπνώ | κραιπνᾱ́ | κραιπνώ | κραιπνοί | κραιπναί | κραιπνᾰ́ | |||
| Genitive | κραιπνοῦ | κραιπνῆς | κραιπνοῦ | κραιπνοῖν | κραιπναῖν | κραιπνοῖν | κραιπνῶν | κραιπνῶν | κραιπνῶν | |||
| Dative | κραιπνῷ | κραιπνῇ | κραιπνῷ | κραιπνοῖν | κραιπναῖν | κραιπνοῖν | κραιπνοῖς | κραιπναῖς | κραιπνοῖς | |||
| Accusative | κραιπνόν | κραιπνήν | κραιπνόν | κραιπνώ | κραιπνᾱ́ | κραιπνώ | κραιπνούς | κραιπνᾱ́ς | κραιπνᾰ́ | |||
| Vocative | κραιπνέ | κραιπνή | κραιπνόν | κραιπνώ | κραιπνᾱ́ | κραιπνώ | κραιπνοί | κραιπναί | κραιπνᾰ́ | |||
References
- κραιπνός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- κραιπνός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- κραιπνός in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «κραιπνός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «κραιπνός» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- κραιπνός in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.