Definify.com

Definition 2024

κύω

κύω

Ancient Greek

Alternative forms

κυέω ‎(kuéō)

(4th AD Koine) IPA^(key): /kýo/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /cýo/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /cío/

Verb

κύω • ‎(kúō)

(present and imperfect) to conceive, become pregnant
1. (rarely with accusative) to become pregnant with...
(aorist) to impregnate

Inflection

Note the difference between the aorist ἔκῡσα ‎(ékūsa) and that of κυνέω ‎(kunéō) (ἔκῠσα ‎(ékusa))

Present: κύω, κύομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κύω	κύεις	κύει	κύετον	κύετον	κύομεν	κύετε	κύουσῐ(ν)
	subjunctive	κύω	κύῃς	κύῃ	κύητον	κύητον	κύωμεν	κύητε	κύωσῐ(ν)
	optative	κύοιμῐ	κύοις	κύοι	κύοιτον	κυοίτην	κύοιμεν	κύοιτε	κύοιεν
	imperative		κύε	κυέτω	κύετον	κυέτων		κύετε	κυόντων
middle/ passive	indicative	κύομαι	κύει/ κύῃ	κύεται	κύεσθον	κύεσθον	κυόμεθᾰ	κύεσθε	κύονται
	subjunctive	κύωμαι	κύῃ	κύηται	κύησθον	κύησθον	κυώμεθᾰ	κύησθε	κύωνται
	optative	κυοίμην	κύοιο	κύοιτο	κύοισθον	κυοίσθην	κυοίμεθᾰ	κύοισθε	κύοιντο
	imperative		κύου	κυέσθω	κύεσθον	κυέσθων		κύεσθε	κυέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κύειν				κύεσθαι
participle		κύων , κύουσᾰ , κύον				κυόμενος , κυομένη , κυόμενον

Imperfect: ἔκυον, ἐκυόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκυον	ἔκυες	ἔκυε	ἐκύετον	ἐκυέτην	ἐκύομεν	ἐκύετε	ἔκυον
middle/ passive	indicative	ἐκυόμην	ἐκύου	ἐκύετο	ἐκύεσθον	ἐκυέσθην	ἐκυόμεθᾰ	ἐκύεσθε	ἐκύοντο

Aorist: ἔκυσα, ἐκυσάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκυσα	ἔκυσας	ἔκυσε	ἐκύσατον	ἐκυσάτην	ἐκύσαμεν	ἐκύσατε	ἔκυσαν
	subjunctive	κύσω	κύσῃς	κύσῃ	κύσητον	κύσητον	κύσωμεν	κύσητε	κύσωσῐ(ν)
	optative	κύσαιμῐ	κύσαις/ κύσειας	κύσαι/ κύσειε	κύσαιτον	κυσαίτην	κύσαιμεν	κύσαιτε	κύσαιεν/ κύσειαν
	imperative		κύσον	κυσάτω	κύσατον	κυσάτων		κύσατε	κυσάντων
middle	indicative	ἐκυσάμην	ἐκύσω	ἐκύσατο	ἐκύσασθον	ἐκυσάσθην	ἐκυσάμεθα	ἐκύσασθε	ἐκύσαντο
	subjunctive	κύσωμαι	κύσῃ	κύσηται	κύσησθον	κύσησθον	κυσώμεθα	κύσησθε	κύσωνται
	optative	κυσαίμην	κύσαιο	κύσαιτο	κύσαισθον	κυσαίσθην	κυσαίμεθα	κύσαισθε	κύσαιντο
	imperative		κύσαι	κυσάσθω	κύσασθον	κυσάσθων		κύσασθε	κυσάσθων
		active				middle
infinitive		κύσαι				κύσασθαι
participle	m	κύσᾱς				κυσάμενος
	f	κύσᾱσα				κυσαμένη
	n	κύσαν				κυσάμενον

Derived terms

κῦμα ‎(kûma)

References

κύω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κύω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κύω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«κύω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
LSJ 7th edition