Definify.com

Definition 2024

λατρεύω

λατρεύω

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /latréβo/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /latrévo/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /latɾévo/

Verb

λατρεύω • ‎(latreúō)

to work for hire or pay, to be in servitude, serve
to be subject to, to be bound or enslaved
to serve the gods with prayers and sacrifices

Inflection

Present: λατρεύω, λατρεύομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λατρεύω	λατρεύεις	λατρεύει	λατρεύετον	λατρεύετον	λατρεύομεν	λατρεύετε	λατρεύουσῐ(ν)
	subjunctive	λατρεύω	λατρεύῃς	λατρεύῃ	λατρεύητον	λατρεύητον	λατρεύωμεν	λατρεύητε	λατρεύωσῐ(ν)
	optative	λατρεύοιμῐ	λατρεύοις	λατρεύοι	λατρεύοιτον	λατρευοίτην	λατρεύοιμεν	λατρεύοιτε	λατρεύοιεν
	imperative		λατρεῦε	λατρευέτω	λατρεύετον	λατρευέτων		λατρεύετε	λατρευόντων
middle/ passive	indicative	λατρεύομαι	λατρεύει/ λατρεύῃ	λατρεύεται	λατρεύεσθον	λατρεύεσθον	λατρευόμεθᾰ	λατρεύεσθε	λατρεύονται
	subjunctive	λατρεύωμαι	λατρεύῃ	λατρεύηται	λατρεύησθον	λατρεύησθον	λατρευώμεθᾰ	λατρεύησθε	λατρεύωνται
	optative	λατρευοίμην	λατρεύοιο	λατρεύοιτο	λατρεύοισθον	λατρευοίσθην	λατρευοίμεθᾰ	λατρεύοισθε	λατρεύοιντο
	imperative		λατρεύου	λατρευέσθω	λατρεύεσθον	λατρευέσθων		λατρεύεσθε	λατρευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		λατρεύειν				λατρεύεσθαι
participle		λατρεύων , λατρεύουσᾰ , λατρεῦον				λατρευόμενος , λατρευομένη , λατρευόμενον

References

λατρεύω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
λατρεύω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«λατρεύω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“G3000”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979