Definify.com
Definition 2024
πορεύω
πορεύω
Ancient Greek
Verb
πορεύω • (poreúō)
- (active) to cause to go, carry, convey
- Euripides, The Trojan Women 1086
- (in middle or passive) to be driven or carried
Inflection
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | πορεύω | πορεύεις | πορεύει | πορεύετον | πορεύετον | πορεύομεν | πορεύετε | πορεύουσῐ(ν) |
subjunctive | πορεύω | πορεύῃς | πορεύῃ | πορεύητον | πορεύητον | πορεύωμεν | πορεύητε | πορεύωσῐ(ν) | |
optative | πορεύοιμῐ | πορεύοις | πορεύοι | πορεύοιτον | πορευοίτην | πορεύοιμεν | πορεύοιτε | πορεύοιεν | |
imperative | πόρευε | πορευέτω | πορεύετον | πορευέτων | πορεύετε | πορευόντων | |||
middle/
passive |
indicative | πορεύομαι | πορεύει/ πορεύῃ |
πορεύεται | πορεύεσθον | πορεύεσθον | πορευόμεθᾰ | πορεύεσθε | πορεύονται |
subjunctive | πορεύωμαι | πορεύῃ | πορεύηται | πορεύησθον | πορεύησθον | πορευώμεθᾰ | πορεύησθε | πορεύωνται | |
optative | πορευοίμην | πορεύοιο | πορεύοιτο | πορεύοισθον | πορευοίσθην | πορευοίμεθᾰ | πορεύοισθε | πορεύοιντο | |
imperative | πορεύου | πορευέσθω | πορεύεσθον | πορευέσθων | πορεύεσθε | πορευέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | πορεύειν | πορεύεσθαι | |||||||
participle | πορεύων , πορεύουσᾰ , πόρευον | πορευόμενος , πορευομένη , πορευόμενον |
Future: πορεύσομαι, πορευθήσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
middle | indicative | πορεύσομαι | πορεύσει/ πορεύσῃ |
πορεύσεται | πορεύσεσθον | πορεύσεσθον | πορευσόμεθᾰ | πορεύσεσθε | πορεύσονται |
optative | πορευσοίμην | πορεύσοιο | πορεύσοιτο | πορεύσοισθον | πορευσοίσθην | πορευσοίμεθᾰ | πορεύσοισθε | πορεύσοιντο | |
passive | indicative | πορευθήσομαι | πορευθήσει/ πορευθήσῃ |
πορευθήσεται | πορευθήσεσθον | πορευθήσεσθον | πορευθησόμεθᾰ | πορευθήσεσθε | πορευθήσονται |
optative | πορευθησοίμην | πορευθήσοιο | πορευθήσοιτο | πορευθήσοισθον | πορευθησοίσθην | πορευθησοίμεθᾰ | πορευθήσοισθε | πορευθήσοιντο | |
middle | passive | ||||||||
infinitive | πορεύσεσθαι | πορευθήσεσθαι | |||||||
participle | πορευσόμενος , πορευσομένη , πορευσόμενον | πορευθησόμενος , πορευθησομένη , πορευθησόμενον |
Aorist: ἐπορευσάμην, ἐπορεύθην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
middle | indicative | ἐπορευσάμην | ἐπορεύσω | ἐπορεύσατο | ἐπορεύσασθον | ἐπορευσάσθην | ἐπορευσάμεθα | ἐπορεύσασθε | ἐπορεύσαντο |
subjunctive | πορεύσωμαι | πορεύσῃ | πορεύσηται | πορεύσησθον | πορεύσησθον | πορευσώμεθα | πορεύσησθε | πορεύσωνται | |
optative | πορευσαίμην | πορεύσαιο | πορεύσαιτο | πορεύσαισθον | πορευσαίσθην | πορευσαίμεθα | πορεύσαισθε | πορεύσαιντο | |
imperative | πόρευσαι | πορευσάσθω | πορεύσασθον | πορευσάσθων | πορεύσασθε | πορευσάσθων | |||
passive | indicative | ἐπορεύθην | ἐπορεύθης | ἐπορεύθη | ἐπορεύθητον | ἐπορευθήτην | ἐπορεύθημεν | ἐπορεύθητε | ἐπορεύθησαν |
subjunctive | πορευθῶ | πορευθῇς | πορευθῇ | πορευθῆτον | πορευθῆτον | πορευθῶμεν | πορευθῆτε | πορευθῶσῐ(ν) | |
optative | πορευθείην | πορευθείης | πορευθείη | πορευθεῖτον/ πορευθείητον |
πορευθείτην/ πορευθειήτην |
πορευθεῖμεν/ πορευθείημεν |
πορευθεῖτε/ πορευθείητε |
πορευθεῖεν/ πορευθείησαν |
|
imperative | πορεύθητι | πορευθήτω | πορεύθητον | πορευθήτων | πορεύθητε | πορευθέντων | |||
middle | passive | ||||||||
infinitive | πορεύσασθαι | πορευθῆναι | |||||||
participle | m | πορευσάμενος | πορευθείς | ||||||
f | πορευσαμένη | πορευθεῖσα | |||||||
n | πορευσάμενον | πορευθέν |
Perfect: πεπόρευμαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
middle/
passive |
indicative | πεπόρευμαι | πεπόρευσαι | πεπόρευται | πεπόρευσθον | πεπόρευσθον | πεπορεύμεθα | πεπόρευσθε | πεπόρευνται |
subjunctive | πεπορευμένος ὦ | πεπορευμένος ᾖς | πεπορευμένος ᾖ | πεπορευμένω ἦτον | πεπορευμένω ἦτον | πεπορευμένοι ὦμεν | πεπορευμένοι ἦτε | πεπορευμένοι ὦσῐ | |
optative | πεπορευμένος εἴην | πεπορευμένος εἴης | πεπορευμένος εἴη | πεπορευμένοι εἴητον/ πεπορευμένοι εἶτον |
πεπορευμένω εἰήτην/ πεπορευμένω εἴτην |
πεπορευμένοι εἴημεν/ πεπορευμένοι εἶμεν |
πεπορευμένοι εἴητε/ πεπορευμένοι εἶτε |
πεπορευμένοι εἴησαν/ πεπορευμένοι εἶεν |
|
imperative | πεπόρευσο | πεπορεύσθω | πεπόρευσθον | πεπορεύσθων | πεπόρευσθε | πεπορεύσθων | |||
infinitive | participle | ||||||||
infinitive | πεπορεύσθαι | πεπορευμένος , πεπορευμένη , πεπορευμένον |
References
- πορεύω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- πορεύω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «πορεύω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- πορεύω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter