Definify.com
Definition 2024
σκανδαλίζω
σκανδαλίζω
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /skandalíz̚zo/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /skandalíz̚zo/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /skãdalízo/
Verb
σκανδαλίζω • (skandalízō)
Inflection
Present: σκανδαλίζω, σκανδαλίζομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | σκανδαλίζω | σκανδαλίζεις | σκανδαλίζει | σκανδαλίζετον | σκανδαλίζετον | σκανδαλίζομεν | σκανδαλίζετε | σκανδαλίζουσῐ(ν) |
| subjunctive | σκανδαλίζω | σκανδαλίζῃς | σκανδαλίζῃ | σκανδαλίζητον | σκανδαλίζητον | σκανδαλίζωμεν | σκανδαλίζητε | σκανδαλίζωσῐ(ν) | |
| optative | σκανδαλίζοιμῐ | σκανδαλίζοις | σκανδαλίζοι | σκανδαλίζοιτον | σκανδαλιζοίτην | σκανδαλίζοιμεν | σκανδαλίζοιτε | σκανδαλίζοιεν | |
| imperative | σκανδαλίζε | σκανδαλιζέτω | σκανδαλίζετον | σκανδαλιζέτων | σκανδαλίζετε | σκανδαλιζόντων | |||
| middle/
passive |
indicative | σκανδαλίζομαι | σκανδαλίζει/ σκανδαλίζῃ |
σκανδαλίζεται | σκανδαλίζεσθον | σκανδαλίζεσθον | σκανδαλιζόμεθᾰ | σκανδαλίζεσθε | σκανδαλίζονται |
| subjunctive | σκανδαλίζωμαι | σκανδαλίζῃ | σκανδαλίζηται | σκανδαλίζησθον | σκανδαλίζησθον | σκανδαλιζώμεθᾰ | σκανδαλίζησθε | σκανδαλίζωνται | |
| optative | σκανδαλιζοίμην | σκανδαλίζοιο | σκανδαλίζοιτο | σκανδαλίζοισθον | σκανδαλιζοίσθην | σκανδαλιζοίμεθᾰ | σκανδαλίζοισθε | σκανδαλίζοιντο | |
| imperative | σκανδαλίζου | σκανδαλιζέσθω | σκανδαλίζεσθον | σκανδαλιζέσθων | σκανδαλίζεσθε | σκανδαλιζέσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | σκανδαλίζειν | σκανδαλίζεσθαι | |||||||
| participle | σκανδαλίζων , σκανδαλίζουσᾰ , σκανδαλίζον | σκανδαλιζόμενος , σκανδαλιζομένη , σκανδαλιζόμενον | |||||||
Imperfect: σκανδάλιζον, σκανδαλιζόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | σκανδάλιζον | σκανδάλιζες | σκανδάλιζε | σκανδαλίζετον | σκανδαλιζέτην | σκανδαλίζομεν | σκανδαλίζετε | σκανδάλιζον |
| middle/ passive |
σκανδαλιζόμην | σκανδαλίζου | σκανδαλίζετο | σκανδαλίζεσθον | σκανδαλιζέσθην | σκανδαλιζόμεθᾰ | σκανδαλίζεσθε | σκανδαλίζοντο | |
References
- σκανδαλίζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «σκανδαλίζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “G4624”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979