Definify.com

Definition 2025

συμβαίνω

Ancient Greek

Verb

συμβαίνω • ‎(sumbaínō)

to stand with the feet together
- 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, In the Surgery 3
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, On Horsemanship 1.14
- 50 CE – 150 CE, Achilles Tatius, Leucippe and Clitophon 1.1
- Apollodorus 3.12.3
1. to stand with or beside, so as to assist
  - 412 BCE, Euripides, Helen 37
2. to meet
  - 490 BCE – 430 BCE, Empedocles, Collected Works 21.8
  - 446 BCE – 411 BCE, Eupolis, Collected Works 136
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 1.2.17
  - 412 BCE, Euripides, Helen 1007
(most commonly, figuratively) to come together, come to an agreement, come to terms
- 408 BCE, Euripides, The Phoenician Women 71
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.52
- 405 BCE, Aristophanes, The Frogs 175
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.5
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.117
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 5.36
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.98
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.13
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.117
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.4
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.54
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.82
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Protagoras 337.E
- 431 BCE, Euripides, Medea 737
- 425 BCE, Euripides, Andromache 233
- 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 867
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.19
- 408 BCE, Euripides, The Phoenician Women 590
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.146
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.98
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.30
1. to agree with, be on good terms with
  - 405 BCE, Aristophanes, The Frogs 807
  - 60 BCE – 7 BCE, Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities 2.62
2. (of things) to coincide, correspond with
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.116
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.3
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Accusation of Calumny 9
  - 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 210
  - 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 580
  - 424 BCE, Aristophanes, The Knights 220
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 1164
  - 343 BCE, Demosthenes, On the False Embassy 60
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 6.4.12
  - 117 CE – 181 CE, Aelius Aristides, Orations 50.94
  - 26 CE – 121 CE, Marcus Aurelius, 5 8
3. to fall to one's lot
  - 413 BCE, Euripides, Iphigenia in Tauris 148
  - 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Antidosis 222
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Evergus and Mnesibulus 49
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Eubulides 65
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Leptines 121
(of events) to come to pass, fall out, happen
- 472 BCE, Aeschylus, The Persians 802
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 173
- 380 BCE, Plato, The Republic 592.A
- 366 BCE – 348 BCE, Plato, Critias 120.E
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hipparchicus 2.5
- 349 BCE, Demosthenes, First Olynthiac 11
- 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 112
- 386 BCE – 367 BCE, Plato, Cratylus 298.B
1. 1. (mostly impersonal, sometimes with dative and infinitive)
    - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.103
    - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.50
    - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.1
    - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.166
    - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.25
    - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 1017.A.11
    - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 1152
    - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.79
    - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1261.A.34
    - 360 BCE, Plato, The Sophist 244.D
    - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Philebus 42.D
    - 386 BCE – 367 BCE, Plato, Cratylus 412.A
  2. (τὸ συμβεβηκός) a chance event, contingency
    - 386 BCE – 367 BCE, Plato, Parmenides 128.C
    - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.6.43
    - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 3.1.13
    - 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 10.28.7
    - 4th century BC, Isaeus, Nicostratus 13
2. (joined with adverbs or adjectives) to turn out in a certain way
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.101
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.2.63
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 5.4.14
  - 413 BCE, Euripides, Iphigenia in Tauris 1055
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 262
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 1174
  - 412 BCE, Euripides, Helen 622
  - 380 BCE, Plato, Gorgias 479.C
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, First Alcibiades 130.C
  - 386 BCE – 367 BCE, Plato, Cratylus 398.E
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.17
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.74
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 903.D
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.3
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 744.A
3. (of consequences) to come out, result, follow
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.45
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.33
  - 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 192
  - 129 CE – 216 CE, Galen, Collected Works 16.583
  1. (of logical conclusions) to result, to follow
    - 380 BCE, Plato, Gorgias 459.B
    - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Topics 156.B.38
    - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Aristogiton 1 73
    - 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 170.C
    - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 74.A
    - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 1152.B.25
    - 350 BCE, Aristotle, On the Heavens 270.A.5
    - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 67.C
    - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 80.B
    - 386 BCE – 367 BCE, Plato, Cratylus 396.A
    - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Philebus 55.A
    - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Philebus 64.E
    - 386 BCE – 367 BCE, Plato, Parmenides 134.B
    - 380 BCE, Plato, The Republic 438.E
    - 428 BCE – 347 BCE, Plato, The Statesman 301.E
(philosophy, τὸ συμβεβηκός)
1. a contingent attribute or accident
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Posterior Analytics 73.B.4
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Topics 102.B.4
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Physics 192.B.22
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 1052.A.18
  - 371 BCE – 287 BCE, Theophrastus, On the Senses 22
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Posterior Analytics 71.B.10
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, On the Soul 406.A.14
  - 129 CE – 216 CE, Galen, Collected Works 15.629
  - 129 CE – 216 CE, Galen, Collected Works 16.575
  - 129 CE – 216 CE, Galen, Collected Works 18.180
2. any attribute, whether property or accident, necessarily resulting from the notion of a thing, so that it does not enter into the essence or definition thereof
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 1025.A.31
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Posterior Analytics 83.B.19
  - 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Phenomena and Inferences 3

Inflection

Present: συμβαίνω, συμβαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συμβαίνω	συμβαίνεις	συμβαίνει	συμβαίνετον	συμβαίνετον	συμβαίνομεν	συμβαίνετε	συμβαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	συμβαίνω	συμβαίνῃς	συμβαίνῃ	συμβαίνητον	συμβαίνητον	συμβαίνωμεν	συμβαίνητε	συμβαίνωσῐ(ν)
	optative	συμβαίνοιμῐ	συμβαίνοις	συμβαίνοι	συμβαίνοιτον	συμβαινοίτην	συμβαίνοιμεν	συμβαίνοιτε	συμβαίνοιεν
	imperative		σύμβαινε	συμβαινέτω	συμβαίνετον	συμβαινέτων		συμβαίνετε	συμβαινόντων
middle/ passive	indicative	συμβαίνομαι	συμβαίνῃ, συμβαίνει	συμβαίνεται	συμβαίνεσθον	συμβαίνεσθον	συμβαινόμεθᾰ	συμβαίνεσθε	συμβαίνονται
	subjunctive	συμβαίνωμαι	συμβαίνῃ	συμβαίνηται	συμβαίνησθον	συμβαίνησθον	συμβαινώμεθᾰ	συμβαίνησθε	συμβαίνωνται
	optative	συμβαινοίμην	συμβαίνοιο	συμβαίνοιτο	συμβαίνοισθον	συμβαινοίσθην	συμβαινοίμεθᾰ	συμβαίνοισθε	συμβαίνοιντο
	imperative		συμβαίνου	συμβαινέσθω	συμβαίνεσθον	συμβαινέσθων		συμβαίνεσθε	συμβαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		συμβαίνειν				συμβαίνεσθαι
participle	m	συμβαίνων				συμβαινόμενος
	f	συμβαίνουσᾰ				συμβαινομένη
	n	συμβαῖνον				συμβαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: συμβήσω, συμβήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συμβήσω	συμβήσεις	συμβήσει	συμβήσετον	συμβήσετον	συμβήσομεν	συμβήσετε	συμβήσουσῐ(ν)
active	optative	συμβήσοιμῐ	συμβήσοις	συμβήσοι	συμβήσοιτον	συμβησοίτην	συμβήσοιμεν	συμβήσοιτε	συμβήσοιεν
middle	indicative	συμβήσομαι	συμβήσῃ, συμβήσει	συμβήσεται	συμβήσεσθον	συμβήσεσθον	συμβησόμεθᾰ	συμβήσεσθε	συμβήσονται
middle	optative	συμβησοίμην	συμβήσοιο	συμβήσοιτο	συμβήσοισθον	συμβησοίσθην	συμβησοίμεθᾰ	συμβήσοισθε	συμβήσοιντο
		active			middle
infinitive		συμβήσειν			συμβήσεσθαι
participle	m	συμβήσων			συμβησόμενος
	f	συμβήσουσᾰ			συμβησομένη
	n	συμβῆσον			συμβησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: συμβέβηκᾰ, συμβέβαμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συμβέβηκᾰ	συμβέβηκᾰς	συμβέβηκε(ν)	συμβεβήκᾰτον	συμβεβήκᾰτον	συμβεβήκᾰμεν	συμβεβήκᾰτε	συμβεβήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	συμβεβήκω	συμβεβήκῃς	συμβεβήκῃ	συμβεβήκητον	συμβεβήκητον	συμβεβήκωμεν	συμβεβήκητε	συμβεβήκωσῐ(ν)
	optative	συμβεβήκοιμῐ, συμβεβηκοίην	συμβεβήκοις, συμβεβηκοίης	συμβεβήκοι, συμβεβηκοίη	συμβεβήκοιτον	συμβεβηκοίτην	συμβεβήκοιμεν	συμβεβήκοιτε	συμβεβήκοιεν
	imperative		συμβέβηκε	συμβεβηκέτω	συμβεβήκετον	συμβεβηκέτων		συμβεβήκετε	συμβεβηκόντων
middle/ passive	indicative	συμβέβαμαι	συμβέβασαι	συμβέβαται	συμβέβασθον	συμβέβασθον	συμβεβάμεθᾰ	συμβέβασθε	συμβέβανται
	subjunctive	συμβεβαμένος ὦ	συμβεβαμένος ᾖς	συμβεβαμένος ᾖ	συμβεβαμένω ἦτον	συμβεβαμένω ἦτον	συμβεβαμένοι ὦμεν	συμβεβαμένοι ἦτε	συμβεβαμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	συμβεβαμένος εἴην	συμβεβαμένος εἴης	συμβεβαμένος εἴη	συμβεβαμένοι εἴητον/εἶτον	συμβεβαμένω εἰήτην/εἴτην	συμβεβαμένοι εἴημεν/εἶμεν	συμβεβαμένοι εἴητε/εἶτε	συμβεβαμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		συμβέβασο	συμβεβάσθω	συμβέβασθον	συμβεβάσθων		συμβέβασθε	συμβεβάσθων
		active				middle/passive
infinitive		συμβεβηκέναι				συμβέβασθαι
participle	m	συμβεβηκώς				συμβεβαμένος
	f	συμβεβηκυῖᾰ				συμβεβαμένη
	n	συμβεβηκός				συμβεβαμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

συμβαίνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
«συμβαίνω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“G4819”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Verb

συμβαίνω • ‎(symvaíno) ‎(simple past συνέβηκα)

happen, occur, take place
Συμβαίνει στην Αθήνα.‎ ― Symvaínei stin Athína. ― It happens in Athens.

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Definify.com

Definition 2025

συμβαίνω

συμβαίνω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Greek

Verb

Conjugation

See also

Etymology

Pronunciation

Similar Results