Definify.com
Definition 2024
φωνίον
φωνίον
Ancient Greek
Noun
φωνίον • (phōníon) n (genitive φωνίου); second declension
- diminutive of φωνή (phōnḗ)
Inflection
Second declension of φωνίον, φωνίου
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | φωνίον | φωνίω | φωνίᾰ |
| Genitive | φωνίου | φωνίοιν | φωνίων |
| Dative | φωνίῳ | φωνίοιν | φωνίοις |
| Accusative | φωνίον | φωνίω | φωνίᾰ |
| Vocative | φωνίον | φωνίω | φωνίᾰ |
References
- φωνίον in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «φωνίον» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette