Definify.com

Definition 2024

χέω

Ancient Greek

Verb

χέω • ‎(khéō)

(of liquids) I pour
1. I shed (of tears)
2. I smelt, cast (of metal)
3. (passive) I become liquid, melt, dissolve
(of solids) I scatter, shed
1. I throw up (of soil)
2. I shower (of spears)
3. I let fall, drop
4. (passive) I am heaped up, mounded
5. I move together, stream
6. (perfect, passive) I am engaged, absorbed in

Inflection

Present: χέω, χέομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χέω	χεῖς	χεῖ	χεῖτον	χεῖτον	χέομεν	χεῖτε	χέουσῐ(ν)
	subjunctive	χέω	χῇς	χῇ	χῆτον	χῆτον	χέωμεν	χῆτε	χέωσῐ(ν)
	optative	χεοίην, χέοιμῐ	χεοίης, χέοις	χεοίη, χέοι	χέοιτον, χεοίητον	χεοίτην, χεοιήτην	χέοιμεν, χεοίημεν	χέοιτε, χεοίητε	χέοιεν, χεοίησᾰν
	imperative		χεῖ	χείτω	χεῖτον	χείτων		χεῖτε	χεόντων
middle/ passive	indicative	χέομαι	χῇ	χεῖται	χεῖσθον	χεῖσθον	χεόμεθᾰ	χεῖσθε	χέονται
	subjunctive	χέωμαι	χῇ	χῆται	χῆσθον	χῆσθον	χεώμεθᾰ	χῆσθε	χέωνται
	optative	χεοίμην	χέοιο	χέοιτο	χέοισθον	χεοίσθην	χεοίμεθᾰ	χέοισθε	χέοιντο
	imperative		χέου	χείσθω	χεῖσθον	χείσθων		χεῖσθε	χείσθων
		active				middle/passive
infinitive		χεῖν				χεῖσθαι
participle	m	χέων				χεόμενος
	f	χέουσᾰ				χεομένη
	n	χέον				χεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔχεον, ἐχεόμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεον	ἐχεῖς	ἐχεῖ	ἐχεῖτον	ἐχείτην	ἐχέομεν	ἐχεῖτε	ἔχεον
middle/ passive	indicative	ἐχεόμην	ἐχέου	ἐχεῖτο	ἐχεῖσθον	ἐχείσθην	ἐχεόμεθᾰ	ἐχεῖσθε	ἐχέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: χέω, χέομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χέω	χέεις	χέει	χέετον	χέετον	χέομεν	χέετε	χέουσῐ(ν)
active	optative	χέοιμῐ	χέοις	χέοι	χέοιτον	χεοίτην	χέοιμεν	χέοιτε	χέοιεν
middle	indicative	χέομαι	χέῃ, χέει	χέεται	χέεσθον	χέεσθον	χεόμεθᾰ	χέεσθε	χέονται
middle	optative	χεοίμην	χέοιο	χέοιτο	χέοισθον	χεοίσθην	χεοίμεθᾰ	χέοισθε	χέοιντο
		active			middle
infinitive		χέειν			χέεσθαι
participle	m	χέων			χεόμενος
	f	χέουσᾰ			χεομένη
	n	χέον			χεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: χεύω, χεύομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χεύω	χεύεις	χεύει	χεύετον	χεύετον	χεύομεν	χεύετε	χεύουσῐ(ν)
active	optative	χεύοιμῐ	χεύοις	χεύοι	χεύοιτον	χευοίτην	χεύοιμεν	χεύοιτε	χεύοιεν
middle	indicative	χεύομαι	χεύῃ, χεύει	χεύεται	χεύεσθον	χεύεσθον	χευόμεθᾰ	χεύεσθε	χεύονται
middle	optative	χευοίμην	χεύοιο	χεύοιτο	χεύοισθον	χευοίσθην	χευοίμεθᾰ	χεύοισθε	χεύοιντο
		active			middle
infinitive		χεύειν			χεύεσθαι
participle	m	χεύων			χευόμενος
	f	χεύουσᾰ			χευομένη
	n	χεῦον			χευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔχεᾰ, ἐχεᾰ́μην, ἐχύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεᾰ	ἔχεᾰς	ἔχεε(ν)	ἐχέᾰτον	ἐχεᾰ́την	ἐχέᾰμεν	ἐχέᾰτε	ἔχεᾰν
	subjunctive	χέω	χέῃς	χέῃ	χέητον	χέητον	χέωμεν	χέητε	χέωσῐ(ν)
	optative	χέαιμῐ	χέειᾰς, χέαις	χέειε(ν), χέαι	χέαιτον	χεαίτην	χέαιμεν	χέαιτε	χέειᾰν, χέαιεν
	imperative		χέον	χεᾰ́τω	χέᾰτον	χεᾰ́των		χέᾰτε	χεᾰ́ντων
middle	indicative	ἐχεᾰ́μην	ἐχέω	ἐχέᾰτο	ἐχέᾰσθον	ἐχεᾰ́σθην	ἐχεᾰ́μεθᾰ	ἐχέᾰσθε	ἐχέᾰντο
	subjunctive	χέωμαι	χέῃ	χέηται	χέησθον	χέησθον	χεώμεθᾰ	χέησθε	χέωνται
	optative	χεαίμην	χέαιο	χέαιτο	χέαισθον	χεαίσθην	χεαίμεθᾰ	χέαισθε	χέαιντο
	imperative		χέαι	χεᾰ́σθω	χέᾰσθον	χεᾰ́σθων		χέᾰσθε	χεᾰ́σθων
passive	indicative	ἐχύθην	ἐχύθης	ἐχύθη	ἐχύθητον	ἐχυθήτην	ἐχύθημεν	ἐχύθητε	ἐχύθησᾰν
	subjunctive	χυθῶ	χυθῇς	χυθῇ	χυθῆτον	χυθῆτον	χυθῶμεν	χυθῆτε	χυθῶσῐ(ν)
	optative	χυθείην	χυθείης	χυθείη	χυθεῖτον, χυθείητον	χυθείτην, χυθειήτην	χυθεῖμεν, χυθείημεν	χυθεῖτε, χυθείητε	χυθεῖεν, χυθείησᾰν
	imperative		χύθητῐ	χυθήτω	χύθητον	χυθήτων		χύθητε	χυθέντων
		active			middle		passive
infinitive		χέαι			χέᾰσθαι		χυθῆναι
participle	m	χέᾱς			χεᾰ́μενος		χυθείς
	f	χέᾱσᾰ			χεᾰμένη		χυθεῖσᾰ
	n	χέᾰν			χεᾰ́μενον		χυθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔχευᾰ, ἐχευᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχευᾰ	ἔχευᾰς	ἔχευε(ν)	ἐχεύᾰτον	ἐχευᾰ́την	ἐχεύᾰμεν	ἐχεύᾰτε	ἔχευᾰν
	subjunctive	χεύω	χεύῃς	χεύῃ	χεύητον	χεύητον	χεύωμεν	χεύητε	χεύωσῐ(ν)
	optative	χεύαιμῐ	χεύειᾰς, χεύαις	χεύειε(ν), χεύαι	χεύαιτον	χευαίτην	χεύαιμεν	χεύαιτε	χεύειᾰν, χεύαιεν
	imperative		χεῦον	χευᾰ́τω	χεύᾰτον	χευᾰ́των		χεύᾰτε	χευᾰ́ντων
middle	indicative	ἐχευᾰ́μην	ἐχεύω	ἐχεύᾰτο	ἐχεύᾰσθον	ἐχευᾰ́σθην	ἐχευᾰ́μεθᾰ	ἐχεύᾰσθε	ἐχεύᾰντο
	subjunctive	χεύωμαι	χεύῃ	χεύηται	χεύησθον	χεύησθον	χευώμεθᾰ	χεύησθε	χεύωνται
	optative	χευαίμην	χεύαιο	χεύαιτο	χεύαισθον	χευαίσθην	χευαίμεθᾰ	χεύαισθε	χεύαιντο
	imperative		χεῦαι	χευᾰ́σθω	χεύᾰσθον	χευᾰ́σθων		χεύᾰσθε	χευᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		χεῦαι			χεύᾰσθαι
participle	m	χεύᾱς			χευᾰ́μενος
	f	χεύᾱσᾰ			χευᾰμένη
	n	χεῦᾰν			χευᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κέχυκᾰ, κέχυμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέχυκᾰ	κέχυκᾰς	κέχυκε(ν)	κεχύκᾰτον	κεχύκᾰτον	κεχύκᾰμεν	κεχύκᾰτε	κεχύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεχύκω	κεχύκῃς	κεχύκῃ	κεχύκητον	κεχύκητον	κεχύκωμεν	κεχύκητε	κεχύκωσῐ(ν)
	optative	κεχύκοιμῐ, κεχυκοίην	κεχύκοις, κεχυκοίης	κεχύκοι, κεχυκοίη	κεχύκοιτον	κεχυκοίτην	κεχύκοιμεν	κεχύκοιτε	κεχύκοιεν
	imperative		κέχυκε	κεχυκέτω	κεχύκετον	κεχυκέτων		κεχύκετε	κεχυκόντων
middle/ passive	indicative	κέχυμαι	κέχυσαι	κέχυται	κέχυσθον	κέχυσθον	κεχύμεθᾰ	κέχυσθε	κέχυνται
	subjunctive	κεχυμένος ὦ	κεχυμένος ᾖς	κεχυμένος ᾖ	κεχυμένω ἦτον	κεχυμένω ἦτον	κεχυμένοι ὦμεν	κεχυμένοι ἦτε	κεχυμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεχυμένος εἴην	κεχυμένος εἴης	κεχυμένος εἴη	κεχυμένοι εἴητον/εἶτον	κεχυμένω εἰήτην/εἴτην	κεχυμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεχυμένοι εἴητε/εἶτε	κεχυμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέχυσο	κεχύσθω	κέχυσθον	κεχύσθων		κέχυσθε	κεχύσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεχυκέναι				κέχυσθαι
participle	m	κεχυκώς				κεχυμένος
	f	κεχυκυῖᾰ				κεχυμένη
	n	κεχυκός				κεχυμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: κεχύκειν, κέχυμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεχύκειν, κεχύκη	κεχύκεις, κεχύκης	κεχύκει(ν)	κεχύκετον	κεχυκέτην	κεχύκεμεν	κεχύκετε	κεχύκεσᾰν
middle/ passive	indicative	κέχυμην	κέχυσο	κέχυτο	κέχυσθον	κέχυσθην	κέχυμεθᾰ	κέχυσθε	κέχυντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

χέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
χέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
χέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«χέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«χέω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
χέω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

Definify.com

Definition 2024

χέω

χέω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results