Definify.com
Definition 2024
вика
вика
See also: Вика
Macedonian
Verb
вика • (vika) impf
- (intransitive) to shout, yell
- (transitive) to call, summon
- (transitive) to invite
- (transitive, colloquial) to say
Conjugation
Conjugation of вика (imperfective, present in -а)
| л-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |
|---|---|---|---|---|
| masculine | викал | — | adjectival partc. | викан |
| feminine | викала | — | adverbial partc. | викајќи |
| neuter | викало | — | verbal noun | викање |
| plural | викале | — | ||
| present | imperfect | aorist | imperative | |
| 1st singular | викам | викав | — | — |
| 2nd singular | викаш | викаше | — | викај |
| 3rd singular | вика | викаше | — | — |
| 1st plural | викаме | викавме | — | — |
| 2nd plural | викате | викавте | — | викајте |
| 3rd plural | викаат | викаа | — | — |
| Compound tenses | ||||
| perfect | сум викал | present of сум + imperfect л-participle | ||
| pluperfect | бев викал | imperfect of сум + imperfect л-participle | ||
| future | ќе викам | ќе + present | ||
| future in the past | ќе викав | ќе + imperfect | ||
| future reported | ќе сум викал | ќе + imperfect л-participle | ||
| conditional | би викал | би + imperfect л-participle | ||
Russian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈvʲikə]
Noun
ви́ка • (víka) f inan (genitive ви́ки, nominative plural ви́ки, genitive plural вик)