Definify.com

Definition 2024

знаць • ‎(znacʹ) impf

Conjugation of знаць

imperfective aspect
infinitive	знаць (znacʹ)
adverbial	present tense	past tense
	зна́ючы (znájučy)	—
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	зна́ю (znáju)	бу́ду знаць (búdu znacʹ)
2nd singular (ты ‎(ty))	зна́еш (znáješ)	бу́дзеш знаць (búdzješ znacʹ)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	зна́е (znáje)	бу́дзе знаць (búdzje znacʹ)
1st plural (мы ‎(my))	зна́ем (znájem)	бу́дзем знаць (búdzjem znacʹ)
2nd plural (вы ‎(vy))	зна́еце (znájecje)	бу́дзеце знаць (búdzjecje znacʹ)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	зна́юць (znájucʹ)	бу́дуць знаць (búducʹ znacʹ)
imperative	singular	plural
	знай (znaj)	зна́йце (znájcje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	знаў (znaŭ)	зна́лі (ználi)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	зна́ла (znála)
neuter (яно́ ‎(janó))	зна́ла (znála)