Definify.com

Definition 2024

каха́ць • ‎(kaxácʹ) ‎(imperfective)

Conjugation of кахаць

imperfective aspect
infinitive	каха́ць (kaxácʹ)
adverbial	present tense	past tense
	каха́ючы (kaxájučy)	—
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	каха́ю (kaxáju)	бу́ду каха́ць (búdu kaxácʹ)
2nd singular (ты ‎(ty))	каха́еш (kaxáješ)	бу́дзеш каха́ць (búdzješ kaxácʹ)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	каха́е (kaxáje)	бу́дзе каха́ць (búdzje kaxácʹ)
1st plural (мы ‎(my))	каха́ем (kaxájem)	бу́дзем каха́ць (búdzjem kaxácʹ)
2nd plural (вы ‎(vy))	каха́еце (kaxájecje)	бу́дзеце каха́ць (búdzjecje kaxácʹ)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	каха́юць (kaxájucʹ)	бу́дуць каха́ць (búducʹ kaxácʹ)
imperative	singular	plural
	каха́й (kaxáj)	каха́йце (kaxájcje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	каха́ў (kaxáŭ)	каха́лі (kaxáli)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	каха́ла (kaxála)
neuter (яно́ ‎(janó))	каха́ла (kaxála)