Definify.com
Definition 2025
мандарин
мандарин
Russian
Noun
мандари́н • (mandarín) m anim, m inan (genitive мандари́на, nominative plural мандари́ны, genitive plural мандари́нов or мандари́н)
- mandarin (Chinese bureaucrat; citrus fruit)
- Mandarin, Putonghua, Guoyu (also: путунхуа, литературный китайский)
Declension
Declension of мандари́н (bian masc-form hard-stem accent-a irreg)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | мандари́н mandarín |
мандари́ны mandaríny |
| genitive | мандари́на mandarína |
мандари́нов, мандари́н△ mandarínov, mandarín△ |
| dative | мандари́ну mandarínu |
мандари́нам mandarínam |
| accusative animate inanimate |
мандари́на mandarína |
мандари́нов, мандари́н△ mandarínov, mandarín△ |
| мандари́н mandarín |
мандари́ны mandaríny |
|
| instrumental | мандари́ном mandarínom |
мандари́нами mandarínami |
| prepositional | мандари́не mandaríne |
мандари́нах mandarínax |
△ Irregular.
* Informal.
Serbo-Croatian
Pronunciation
- IPA(key): /mandǎriːn/
- Hyphenation: ман‧да‧рин
Noun
манда̀рӣн m (Latin spelling mandàrīn)
- mandarin (Chinese Imperial bureaucrat)
Declension
Declension of мандарин
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | манда̀рӣн | мандарини |
| genitive | мандари́на | мандарина |
| dative | мандарину | мандаринима |
| accusative | мандарина | мандарине |
| vocative | мандарине | мандарини |
| locative | мандарину | мандаринима |
| instrumental | мандарином | мандаринима |