Definify.com

Definition 2024

осо́бый • ‎(osóbyj)

Declension of осо́бый (short class a)

		masculine	neuter	feminine	plural
nominative		осо́бый osóbyj	осо́бое osóboje	осо́бая osóbaja	осо́бые osóbyje
genitive		осо́бого osóbovo		осо́бой osóboj	осо́бых osóbyx
dative		осо́бому osóbomu		осо́бой osóboj	осо́бым osóbym
accusative	animate	осо́бого osóbovo	осо́бое osóboje	осо́бую osóbuju	осо́бых osóbyx
accusative	inanimate	осо́бый osóbyj	осо́бое osóboje	осо́бую osóbuju	осо́бые osóbyje
instrumental		осо́бым osóbym		осо́бой, осо́бою osóboj, osóboju	осо́быми osóbymi
prepositional		осо́бом osóbom		осо́бой osóboj	осо́бых osóbyx

short form		осо́б osób	осо́бо osóbo	осо́ба osóba	осо́бы osóby

осо́бенный ‎(osóbennyj), исключи́тельный ‎(isključítelʹnyj), специа́льный ‎(speciálʹnyj), экстраординарный ‎(ekstraordinarnyj)
специа́льный ‎(speciálʹnyj)
обосо́бленный ‎(obosóblennyj), отде́льный ‎(otdélʹnyj), сепаратный ‎(separatnyj)

междусобойчик ‎(meždusobojčik)
со́бственность ‎(sóbstvennostʹ), со́бственник ‎(sóbstvennik), собственница ‎(sobstvennica), собственничество ‎(sobstvenničestvo), собкор ‎(sobkor), о́собь ‎(ósobʹ), осо́ба ‎(osóba), осо́бенность ‎(osóbennostʹ), особость ‎(osobostʹ), обособленность ‎(obosoblennostʹ), особня́к ‎(osobnják), особист ‎(osobist)
со́бственный ‎(sóbstvennyj), собственноручный ‎(sobstvennoručnyj), собственнический ‎(sobstvenničeskij), осо́бенный ‎(osóbennyj), обосо́бленный ‎(obosóblennyj), особли́вый ‎(osoblívyj)
обосо́бить ‎(obosóbitʹ), обособиться ‎(obosobitʹsja), обосабливать ‎(obosablivatʹ), обосабливаться ‎(obosablivatʹsja)
со́бственно ‎(sóbstvenno), собственноручно ‎(sobstvennoručno), осо́бо ‎(osóbo), осо́бенно ‎(osóbenno), обособленно ‎(obosoblenno), особли́во ‎(osoblívo)