Definify.com
Definition 2024
отлучающий
отлучающий
Russian
Participle
отлуча́ющий • (otlučájuščij)
- present active imperfective participle of отлуча́ть (otlučátʹ)
Declension
Declension of отлуча́ющий (no short forms)
| masculine | neuter | feminine | plural | ||
|---|---|---|---|---|---|
| nominative | отлуча́ющий otlučájuščij |
отлуча́ющее otlučájuščeje |
отлуча́ющая otlučájuščaja |
отлуча́ющие otlučájuščije |
|
| genitive | отлуча́ющего otlučájuščevo |
отлуча́ющей otlučájuščej |
отлуча́ющих otlučájuščix |
||
| dative | отлуча́ющему otlučájuščemu |
отлуча́ющей otlučájuščej |
отлуча́ющим otlučájuščim |
||
| accusative | animate | отлуча́ющего otlučájuščevo |
отлуча́ющее otlučájuščeje |
отлуча́ющую otlučájuščuju |
отлуча́ющих otlučájuščix |
| inanimate | отлуча́ющий otlučájuščij |
отлуча́ющие otlučájuščije |
|||
| instrumental | отлуча́ющим otlučájuščim |
отлуча́ющей, отлуча́ющею otlučájuščej, otlučájuščeju |
отлуча́ющими otlučájuščimi |
||
| prepositional | отлуча́ющем otlučájuščem |
отлуча́ющей otlučájuščej |
отлуча́ющих otlučájuščix |
||