Definify.com
Definition 2025
цели
цели
Macedonian
Verb
цели • (celi) impf
- (intransitive) to aim for
Conjugation
Conjugation of цели (imperfective, present in -и)
| л-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |
|---|---|---|---|---|
| masculine | целел | — | adjectival partc. | — |
| feminine | целела | — | adverbial partc. | целејќи |
| neuter | целело | — | verbal noun | целење |
| plural | целеле | — | ||
| present | imperfect | aorist | imperative | |
| 1st singular | целам | целев | — | — |
| 2nd singular | целиш | целеше | — | цели |
| 3rd singular | цели | целеше | — | — |
| 1st plural | целиме | целевме | — | — |
| 2nd plural | целите | целевте | — | целете |
| 3rd plural | целат | целеа | — | — |
| Compound tenses | ||||
| perfect | сум целел | present of сум + imperfect л-participle | ||
| pluperfect | бев целел | imperfect of сум + imperfect л-participle | ||
| future | ќе целам | ќе + present | ||
| future in the past | ќе целев | ќе + imperfect | ||
| future reported | ќе сум целел | ќе + imperfect л-participle | ||
| conditional | би целел | би + imperfect л-participle | ||
Russian
Etymology 1
Pronunciation
- IPA(key): [ˈt͡sɛlʲɪ]
Noun
це́ли • (céli) f inan, f inan pl
- genitive singular of цель (celʹ)
- dative singular of цель (celʹ)
- prepositional singular of цель (celʹ)
- nominative plural of цель (celʹ)
- accusative plural of цель (celʹ)
Etymology 2
Pronunciation
- IPA(key): [t͡sɨˈlʲi]
Verb
цели́ • (celí)
- second-person singular imperative imperfective of цели́ть (celítʹ)