Definify.com
Definition 2025
штуцер
штуцер
Russian

штуцер
Noun
шту́цер • (štúcer) m inan (genitive шту́цера, nominative plural штуцера́ or шту́церы, genitive plural штуцеро́в or шту́церов)
- connecting pipe, coupling
- A musket with a rifled barrel, typically with the shortened length of a carbine
Declension
Declension of шту́цер (inan masc-form hard-stem accent-c/a irreg)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | шту́цер štúcer |
штуцера́△, шту́церы štucerá△, štúcery |
| genitive | шту́цера štúcera |
штуцеро́в, шту́церов štuceróv, štúcerov |
| dative | шту́церу štúceru |
штуцера́м, шту́церам štucerám, štúceram |
| accusative | шту́цер štúcer |
штуцера́△, шту́церы štucerá△, štúcery |
| instrumental | шту́цером štúcerom |
штуцера́ми, шту́церами štucerámi, štúcerami |
| prepositional | шту́цере štúcere |
штуцера́х, шту́церах štuceráx, štúcerax |
△ Irregular.
Derived terms
- шту́церник (štúcernik)
- шту́церный (štúcernyj)