Definify.com

Definition 2024

շեկել • ‎(šekel)

	singular	plural
nominative	շեկել ‎(šekel)	շեկելներ ‎(šekelner)
dative	շեկելի ‎(šekeli)	շեկելների ‎(šekelneri)
ablative	շեկելից ‎(šekelicʿ)	շեկելներից ‎(šekelnericʿ)
instrumental	շեկելով ‎(šekelov)	շեկելներով ‎(šekelnerov)
locative	շեկելում ‎(šekelum)	շեկելներում ‎(šekelnerum)
	definite forms
nominative	շեկելը/շեկելն ‎(šekelə/šekeln)	շեկելները/շեկելներն ‎(šekelnerə/šekelnern)
dative	շեկելին ‎(šekelin)	շեկելներին ‎(šekelnerin)
	1^st person possessive forms (my)
nominative	շեկելս ‎(šekels)	շեկելներս ‎(šekelners)
dative	շեկելիս ‎(šekelis)	շեկելներիս ‎(šekelneris)
ablative	շեկելիցս ‎(šekelicʿs)	շեկելներիցս ‎(šekelnericʿs)
instrumental	շեկելովս ‎(šekelovs)	շեկելներովս ‎(šekelnerovs)
locative	շեկելումս ‎(šekelums)	շեկելներումս ‎(šekelnerums)
	2^nd person possessive forms (your)
nominative	շեկելդ ‎(šekeld)	շեկելներդ ‎(šekelnerd)
dative	շեկելիդ ‎(šekelid)	շեկելներիդ ‎(šekelnerid)
ablative	շեկելիցդ ‎(šekelicʿd)	շեկելներիցդ ‎(šekelnericʿd)
instrumental	շեկելովդ ‎(šekelovd)	շեկելներովդ ‎(šekelnerovd)
locative	շեկելումդ ‎(šekelumd)	շեկելներումդ ‎(šekelnerumd)