Definify.com
Definition 2025
إطاعة
إطاعة
Arabic
Noun
إِطَاعَة • (ʾiṭāʿa) f
- verbal noun of أَطَاعَ (ʾaṭāʿa) (form IV)
- obedience
- submission
- resignation
Declension
Declension of noun إِطَاعَة (ʾiṭāʿa)
| Singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| Indefinite | Definite | Construct | |
| Informal | إِطَاعَة ʾiṭāʿa |
الْإِطَاعَة al-ʾiṭāʿa |
إِطَاعَة ʾiṭāʿat |
| Nominative | إِطَاعَةٌ ʾiṭāʿatun |
الْإِطَاعَةُ al-ʾiṭāʿatu |
إِطَاعَةُ ʾiṭāʿatu |
| Accusative | إِطَاعَةً ʾiṭāʿatan |
الْإِطَاعَةَ al-ʾiṭāʿata |
إِطَاعَةَ ʾiṭāʿata |
| Genitive | إِطَاعَةٍ ʾiṭāʿatin |
الْإِطَاعَةِ al-ʾiṭāʿati |
إِطَاعَةِ ʾiṭāʿati |
References
- Steingass, Francis Joseph (1884), “إطاعة”, in The Student's Arabic–English Dictionary, London: W.H. Allen