Thai

Noun

พาหุ • ‎(paa-hù)

1. (elegant) arm (upper limb of the body).
   • พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาวชิราวุธ, พาหุงคำฉันท์:

     ขุนมารสหัสพหุพา หุวิชาวิชิตขลัง ขี่คีริเมขละประทัง คชเหี้ยมกระเหิมหาญ‎

     kǔn maan sà-hàt-sà pá-hù paa · hù wí-chaa wí-chít klǎng · kìi kii-rí-mee-kà-lá bprà-tang · ká-chá hîiam grà-hə̌əm hǎan

     The demon lord appears with a thousand arms and the magical power of victory, riding upon Girimehkala the fierce elephant.

Derived terms

• พาหุยุทธ์
• พาหุรัด