Definify.com

Definition 2025

พิณ

พิณ

Thai

Noun

พิณ • ‎(pin)

lute

See also

ซึง ‎(seung)
กระจับปี่ ‎(gràjàp bpèe)

Etymology

From Pali vīṇā, from Sanskrit वीणा ‎(vīṇā). Compare Lao ພິນ ‎(phin), Khmer ពិណ ‎(pĭn).

Pronunciation

Orthographic	พิณ b i ɳ
Phonemic	พิน b i n
Paiboon	pin
(Bangkok) IPA^(key)	/pʰin˧/
Homophones edit	ภิน ภินท์ ภินทน์