Definify.com
Definition 2024
ἀγγαρεύω
ἀγγαρεύω
See also: αγγαρεύω
Ancient Greek
Verb
ἀγγαρεύω • (angareúō)
- (transitive) To dispatch as a courier
- (transitive) To consign one to some task, requisition, press into service
- New Testament, The Gospel of Mark 15.21
-
Καὶ ἀγγαρεύουσι παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναῖον ... ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ.
- And they consigned some passerby, Simon the Cyrenian ... to carry his cross.
-
Καὶ ἀγγαρεύουσι παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναῖον ... ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ.
-
Inflection
Present: ἀγγαρεύω, ἀγγαρεύομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀγγαρεύω | ἀγγαρεύεις | ἀγγαρεύει | ἀγγαρεύετον | ἀγγαρεύετον | ἀγγαρεύομεν | ἀγγαρεύετε | ἀγγαρεύουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἀγγαρεύω | ἀγγαρεύῃς | ἀγγαρεύῃ | ἀγγαρεύητον | ἀγγαρεύητον | ἀγγαρεύωμεν | ἀγγαρεύητε | ἀγγαρεύωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀγγαρεύοιμῐ | ἀγγαρεύοις | ἀγγαρεύοι | ἀγγαρεύοιτον | ἀγγαρευοίτην | ἀγγαρεύοιμεν | ἀγγαρεύοιτε | ἀγγαρεύοιεν | |||||
| imperative | ἀγγάρευε | ἀγγαρευέτω | ἀγγαρεύετον | ἀγγαρευέτων | ἀγγαρεύετε | ἀγγαρευόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἀγγαρεύομαι | ἀγγαρεύῃ, ἀγγαρεύει |
ἀγγαρεύεται | ἀγγαρεύεσθον | ἀγγαρεύεσθον | ἀγγαρευόμεθᾰ | ἀγγαρεύεσθε | ἀγγαρεύονται | ||||
| subjunctive | ἀγγαρεύωμαι | ἀγγαρεύῃ | ἀγγαρεύηται | ἀγγαρεύησθον | ἀγγαρεύησθον | ἀγγαρευώμεθᾰ | ἀγγαρεύησθε | ἀγγαρεύωνται | |||||
| optative | ἀγγαρευοίμην | ἀγγαρεύοιο | ἀγγαρεύοιτο | ἀγγαρεύοισθον | ἀγγαρευοίσθην | ἀγγαρευοίμεθᾰ | ἀγγαρεύοισθε | ἀγγαρεύοιντο | |||||
| imperative | ἀγγαρεύου | ἀγγαρευέσθω | ἀγγαρεύεσθον | ἀγγαρευέσθων | ἀγγαρεύεσθε | ἀγγαρευέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἀγγαρεύειν | ἀγγαρεύεσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀγγαρεύων | ἀγγαρευόμενος | ||||||||||
| f | ἀγγαρεύουσᾰ | ἀγγαρευομένη | |||||||||||
| n | ἀγγαρεῦον | ἀγγαρευόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: ἠγγέρευον, ἠγγερευόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἠγγέρευον | ἠγγέρευες | ἠγγέρευε(ν) | ἠγγερεύετον | ἠγγερευέτην | ἠγγερεύομεν | ἠγγερεύετε | ἠγγέρευον | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἠγγερευόμην | ἠγγερεύου | ἠγγερεύετο | ἠγγερεύεσθον | ἠγγερευέσθην | ἠγγερευόμεθᾰ | ἠγγερεύεσθε | ἠγγερεύοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: ἀγγαρεύσω, ἀγγαρεύσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀγγαρεύσω | ἀγγαρεύσεις | ἀγγαρεύσει | ἀγγαρεύσετον | ἀγγαρεύσετον | ἀγγαρεύσομεν | ἀγγαρεύσετε | ἀγγαρεύσουσῐ(ν) | ||||
| optative | ἀγγαρεύσοιμῐ | ἀγγαρεύσοις | ἀγγαρεύσοι | ἀγγαρεύσοιτον | ἀγγαρευσοίτην | ἀγγαρεύσοιμεν | ἀγγαρεύσοιτε | ἀγγαρεύσοιεν | |||||
| middle | indicative | ἀγγαρεύσομαι | ἀγγαρεύσῃ, ἀγγαρεύσει |
ἀγγαρεύσεται | ἀγγαρεύσεσθον | ἀγγαρεύσεσθον | ἀγγαρευσόμεθᾰ | ἀγγαρεύσεσθε | ἀγγαρεύσονται | ||||
| optative | ἀγγαρευσοίμην | ἀγγαρεύσοιο | ἀγγαρεύσοιτο | ἀγγαρεύσοισθον | ἀγγαρευσοίσθην | ἀγγαρευσοίμεθᾰ | ἀγγαρεύσοισθε | ἀγγαρεύσοιντο | |||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | ἀγγαρεύσειν | ἀγγαρεύσεσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀγγαρεύσων | ἀγγαρευσόμενος | ||||||||||
| f | ἀγγαρεύσουσᾰ | ἀγγαρευσομένη | |||||||||||
| n | ἀγγαρεῦσον | ἀγγαρευσόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἠγγάρευσᾰ, ἠγγαρευσᾰ́μην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἠγγάρευσᾰ | ἠγγάρευσᾰς | ἠγγάρευσε(ν) | ἠγγαρεύσᾰτον | ἠγγαρευσᾰ́την | ἠγγαρεύσᾰμεν | ἠγγαρεύσᾰτε | ἠγγάρευσᾰν | ||||
| subjunctive | ἀγγαρεύσω | ἀγγαρεύσῃς | ἀγγαρεύσῃ | ἀγγαρεύσητον | ἀγγαρεύσητον | ἀγγαρεύσωμεν | ἀγγαρεύσητε | ἀγγαρεύσωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀγγαρεύσαιμῐ | ἀγγαρεύσειᾰς, ἀγγαρεύσαις |
ἀγγαρεύσειε(ν), ἀγγαρεύσαι |
ἀγγαρεύσαιτον | ἀγγαρευσαίτην | ἀγγαρεύσαιμεν | ἀγγαρεύσαιτε | ἀγγαρεύσειᾰν, ἀγγαρεύσαιεν |
|||||
| imperative | ἀγγάρευσον | ἀγγαρευσᾰ́τω | ἀγγαρεύσᾰτον | ἀγγαρευσᾰ́των | ἀγγαρεύσᾰτε | ἀγγαρευσᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἠγγαρευσᾰ́μην | ἠγγαρεύσω | ἠγγαρεύσᾰτο | ἠγγαρεύσᾰσθον | ἠγγαρευσᾰ́σθην | ἠγγαρευσᾰ́μεθᾰ | ἠγγαρεύσᾰσθε | ἠγγαρεύσᾰντο | ||||
| subjunctive | ἀγγαρεύσωμαι | ἀγγαρεύσῃ | ἀγγαρεύσηται | ἀγγαρεύσησθον | ἀγγαρεύσησθον | ἀγγαρευσώμεθᾰ | ἀγγαρεύσησθε | ἀγγαρεύσωνται | |||||
| optative | ἀγγαρευσαίμην | ἀγγαρεύσαιο | ἀγγαρεύσαιτο | ἀγγαρεύσαισθον | ἀγγαρευσαίσθην | ἀγγαρευσαίμεθᾰ | ἀγγαρεύσαισθε | ἀγγαρεύσαιντο | |||||
| imperative | ἀγγάρευσαι | ἀγγαρευσᾰ́σθω | ἀγγαρεύσᾰσθον | ἀγγαρευσᾰ́σθων | ἀγγαρεύσᾰσθε | ἀγγαρευσᾰ́σθων | |||||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | ἀγγαρεῦσαι | ἀγγαρεύσᾰσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀγγαρεύσᾱς | ἀγγαρευσᾰ́μενος | ||||||||||
| f | ἀγγαρεύσᾱσᾰ | ἀγγαρευσᾰμένη | |||||||||||
| n | ἀγγαρεῦσᾰν | ἀγγαρευσᾰ́μενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
References
- ἀγγαρεύω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἀγγαρεύω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ἀγγαρεύω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- «ἀγγαρεύω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- “G29”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979