Definify.com
Definition 2024
ἀτενίζω
ἀτενίζω
Ancient Greek
Verb
ἀτενίζω • (atenízō) aorist: ἠτένισα
- to gaze intently, to fixate one's eyes (upon), to stare
- New Testament, Luke 4:20, Translation KJV
- καὶ πτύξας τὸ βιβλίον ἀποδοὺς τῷ ὑπηρέτῃ ἐκάθισεν· καὶ πάντων οἱ ὀφθαλμοὶ ἐν τῇ συναγωγῇ ἦσαν ἀτενίζοντες αὐτῷ.
- And he closed the book, and he gave it again to the minister, and sat down. And the eyes of all them that were in the synagogue were fastened on him.
- New Testament, Luke 4:20, Translation KJV
- to be fixated on, to focus on, to concentrate on
- Aristotle, Physics I.9 (192a15), Translation by P. K. Hardie and R. K. Gaye
- ἡ δ' ἑτέρα μοῖρα τῆς ἐναντιώσεως πολλάκις ἂν φαντασθείη τῷ πρὸς τὸ κακοποιὸν αὐτῆς ἀτενίζοντι τὴν διάνοιαν οὐδ' εἶναι τὸ παράπαν.
- But the negative part of the contrariety may often seem, if you concentrate your attention on it as an evil agent, not to exist at all.
- Aristotle, Physics I.9 (192a15), Translation by P. K. Hardie and R. K. Gaye
Conjugation
Present: ἀτενίζω, ἀτενίζομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἀτενίζω | ἀτενίζεις | ἀτενίζει | ἀτενίζετον | ἀτενίζετον | ἀτενίζομεν | ἀτενίζετε | ἀτενίζουσῐ(ν) |
| subjunctive | ἀτενίζω | ἀτενίζῃς | ἀτενίζῃ | ἀτενίζητον | ἀτενίζητον | ἀτενίζωμεν | ἀτενίζητε | ἀτενίζωσῐ(ν) | |
| optative | ἀτενίζοιμῐ | ἀτενίζοις | ἀτενίζοι | ἀτενίζοιτον | ἀτενιζοίτην | ἀτενίζοιμεν | ἀτενίζοιτε | ἀτενίζοιεν | |
| imperative | ἀτένιζε | ἀτενιζέτω | ἀτενίζετον | ἀτενιζέτων | ἀτενίζετε | ἀτενιζόντων | |||
| middle/
passive |
indicative | ἀτενίζομαι | ἀτενίζει/ ἀτενίζῃ |
ἀτενίζεται | ἀτενίζεσθον | ἀτενίζεσθον | ἀτενιζόμεθᾰ | ἀτενίζεσθε | ἀτενίζονται |
| subjunctive | ἀτενίζωμαι | ἀτενίζῃ | ἀτενίζηται | ἀτενίζησθον | ἀτενίζησθον | ἀτενιζώμεθᾰ | ἀτενίζησθε | ἀτενίζωνται | |
| optative | ἀτενιζοίμην | ἀτενίζοιο | ἀτενίζοιτο | ἀτενίζοισθον | ἀτενιζοίσθην | ἀτενιζοίμεθᾰ | ἀτενίζοισθε | ἀτενίζοιντο | |
| imperative | ἀτενίζου | ἀτενιζέσθω | ἀτενίζεσθον | ἀτενιζέσθων | ἀτενίζεσθε | ἀτενιζέσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | ἀτενίζειν | ἀτενίζεσθαι | |||||||
| participle | ἀτενίζων , ἀτενίζουσᾰ , ἀτένιζον | ἀτενιζόμενος , ἀτενιζομένη , ἀτενιζόμενον | |||||||
Imperfect: ἠτένιζον, ἠτενιζόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἠτένιζον | ἠτένιζες | ἠτένιζε | ἠτενίζετον | ἠτενιζέτην | ἠτενίζομεν | ἠτενίζετε | ἠτένιζον |
| middle/ passive |
ἠτενιζόμην | ἠτενίζου | ἠτενίζετο | ἠτενίζεσθον | ἠτενιζέσθην | ἠτενιζόμεθᾰ | ἠτενίζεσθε | ἠτενίζοντο | |
Aorist: ἠτένισᾰ, ἠτενισᾰ́μην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἠτένισᾰ | ἠτένισᾰς | ἠτένισε(ν) | ἠτενίσᾰτον | ἠτενισᾰ́την | ἠτενίσᾰμεν | ἠτενίσᾰτε | ἠτένισᾰν | ||||
| subjunctive | ἀτενίσω | ἀτενίσῃς | ἀτενίσῃ | ἀτενίσητον | ἀτενίσητον | ἀτενίσωμεν | ἀτενίσητε | ἀτενίσωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀτενίσαιμῐ | ἀτενίσειᾰς, ἀτενίσαις |
ἀτενίσειε(ν), ἀτενίσαι |
ἀτενίσαιτον | ἀτενισαίτην | ἀτενίσαιμεν | ἀτενίσαιτε | ἀτενίσειᾰν, ἀτενίσαιεν |
|||||
| imperative | ἀτένισον | ἀτενισᾰ́τω | ἀτενίσᾰτον | ἀτενισᾰ́των | ἀτενίσᾰτε | ἀτενισᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἠτενισᾰ́μην | ἠτενίσω | ἠτενίσᾰτο | ἠτενίσᾰσθον | ἠτενισᾰ́σθην | ἠτενισᾰ́μεθᾰ | ἠτενίσᾰσθε | ἠτενίσᾰντο | ||||
| subjunctive | ἀτενίσωμαι | ἀτενίσῃ | ἀτενίσηται | ἀτενίσησθον | ἀτενίσησθον | ἀτενισώμεθᾰ | ἀτενίσησθε | ἀτενίσωνται | |||||
| optative | ἀτενισαίμην | ἀτενίσαιο | ἀτενίσαιτο | ἀτενίσαισθον | ἀτενισαίσθην | ἀτενισαίμεθᾰ | ἀτενίσαισθε | ἀτενίσαιντο | |||||
| imperative | ἀτένισαι | ἀτενισᾰ́σθω | ἀτενίσᾰσθον | ἀτενισᾰ́σθων | ἀτενίσᾰσθε | ἀτενισᾰ́σθων | |||||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | ἀτενῖσαι | ἀτενίσᾰσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀτενίσᾱς | ἀτενισᾰ́μενος | ||||||||||
| f | ἀτενίσᾱσᾰ | ἀτενισᾰμένη | |||||||||||
| n | ἀτενῖσᾰν | ἀτενισᾰ́μενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
References
- ἀτενίζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἀτενίζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ἀτενίζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἀτενίζω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- “G816”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979