Definify.com
Definition 2024
ἐπαινετικός
ἐπαινετικός
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /epenetikós/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /epenetikós/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /epenetikós/
Adjective
ἐπαινετικός • (epainetikós) m (feminine ἐπαινετική, neuter ἐπαινετικόν); first/second declension
- given to prasing, laudatory
Inflection
First and second declension of ἐπαινετικός, ἐπαινετική, ἐπαινετικόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | ἐπαινετικός | ἐπαινετική | ἐπαινετικόν | ἐπαινετικώ | ἐπαινετικᾱ́ | ἐπαινετικώ | ἐπαινετικοί | ἐπαινετικαί | ἐπαινετικᾰ́ | |||
| Genitive | ἐπαινετικοῦ | ἐπαινετικῆς | ἐπαινετικοῦ | ἐπαινετικοῖν | ἐπαινετικαῖν | ἐπαινετικοῖν | ἐπαινετικῶν | ἐπαινετικῶν | ἐπαινετικῶν | |||
| Dative | ἐπαινετικῷ | ἐπαινετικῇ | ἐπαινετικῷ | ἐπαινετικοῖν | ἐπαινετικαῖν | ἐπαινετικοῖν | ἐπαινετικοῖς | ἐπαινετικαῖς | ἐπαινετικοῖς | |||
| Accusative | ἐπαινετικόν | ἐπαινετικήν | ἐπαινετικόν | ἐπαινετικώ | ἐπαινετικᾱ́ | ἐπαινετικώ | ἐπαινετικούς | ἐπαινετικᾱ́ς | ἐπαινετικᾰ́ | |||
| Vocative | ἐπαινετικέ | ἐπαινετική | ἐπαινετικόν | ἐπαινετικώ | ἐπαινετικᾱ́ | ἐπαινετικώ | ἐπαινετικοί | ἐπαινετικαί | ἐπαινετικᾰ́ | |||
References
- ἐπαινετικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἐπαινετικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- LSJ 7th edition