Definify.com

Definition 2024

ἐρεύγομαι • ‎(ereúgomai)

Present: ἐρεύγομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐρεύγομαι	ἐρεύγει/ ἐρεύγῃ	ἐρεύγεται	ἐρεύγεσθον	ἐρεύγεσθον	ἐρευγόμεθᾰ	ἐρεύγεσθε	ἐρεύγονται
	subjunctive	ἐρεύγωμαι	ἐρεύγῃ	ἐρεύγηται	ἐρεύγησθον	ἐρεύγησθον	ἐρευγώμεθᾰ	ἐρεύγησθε	ἐρεύγωνται
	optative	ἐρευγοίμην	ἐρεύγοιο	ἐρεύγοιτο	ἐρεύγοισθον	ἐρευγοίσθην	ἐρευγοίμεθᾰ	ἐρεύγοισθε	ἐρεύγοιντο
	imperative		ἐρεύγου	ἐρευγέσθω	ἐρεύγεσθον	ἐρευγέσθων		ἐρεύγεσθε	ἐρευγέσθων
		infinitive				participle
middle/passive		ἐρεύγεσθαι				ἐρευγόμενος , ἐρευγομένη , ἐρευγόμενον

Imperfect: ἠρευγόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἠρευγόμην	ἠρεύγου	ἠρεύγετο	ἠρεύγεσθον	ἠρευγέσθην	ἠρευγόμεθᾰ	ἠρεύγεσθε	ἠρεύγοντο

Future: ἐρεύξομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐρεύξομαι	ἐρεύξει/ ἐρεύξῃ	ἐρεύξεται	ἐρεύξεσθον	ἐρεύξεσθον	ἐρευξόμεθᾰ	ἐρεύξεσθε	ἐρεύξονται
middle	optative	ἐρευξοίμην	ἐρεύξοιο	ἐρεύξοιτο	ἐρεύξοισθον	ἐρευξοίσθην	ἐρευξοίμεθᾰ	ἐρεύξοισθε	ἐρεύξοιντο
		infinitive				participle
infinitive		ἐρεύξεσθαι				ἐρευξόμενος , ἐρευξομένη , ἐρευξόμενον

Aorist: ἠρευξάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἠρευξάμην	ἠρεύξω	ἠρεύξατο	ἠρεύξασθον	ἠρευξάσθην	ἠρευξάμεθα	ἠρεύξασθε	ἠρεύξαντο
	subjunctive	ἐρεύξωμαι	ἐρεύξῃ	ἐρεύξηται	ἐρεύξησθον	ἐρεύξησθον	ἐρευξώμεθα	ἐρεύξησθε	ἐρεύξωνται
	optative	ἐρευξαίμην	ἐρεύξαιο	ἐρεύξαιτο	ἐρεύξαισθον	ἐρευξαίσθην	ἐρευξαίμεθα	ἐρεύξαισθε	ἐρεύξαιντο
	imperative		ἐρεῦξαι	ἐρευξάσθω	ἐρεύξασθον	ἐρευξάσθων		ἐρεύξασθε	ἐρευξάσθων
		infinitive				participle
middle		ἐρεύξασθαι				ἐρευξάμενος, ἐρευξαμένη, ἐρευξάμενον

Aorist: ἤρυγον, ἠρυγόμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρυγον	ἤρυγες	ἤρυγε	ἠρύγετον	ἠρυγέτην	ἠρύγομεν	ἠρύγετε	ἤρυγον
	subjunctive	ἐρύγω	ἐρύγῃς	ἐρύγῃ	ἐρύγητον	ἐρύγητον	ἐρύγωμεν	ἐρύγητε	ἐρύγωσῐ(ν)
	optative	ἐρύγοιμῐ	ἐρύγοις	ἐρύγοι	ἐρύγοιτον	ἐρυγοίτην	ἐρύγοιμεν	ἐρύγοιτε	ἐρύγοιεν
	imperative		ἔρυγε	ἐρυγέτω	ἐρύγετον	ἐρυγέτων		ἐρύγετε	ἐρυγόντων
middle	indicative	ἠρυγόμην	ἠρύγου	ἠρύγετο	ἠρύγεσθον	ἠρυγέσθην	ἠρυγόμεθᾰ	ἠρύγεσθε	ἠρύγοντο
	subjunctive	ἐρύγωμαι	ἐρύγῃ	ἐρύγηται	ἐρύγησθον	ἐρύγησθον	ἐρυγώμεθᾰ	ἐρύγησθε	ἐρύγωνται
	optative	ἐρυγοίμην	ἐρύγοιο	ἐρύγοιτο	ἐρύγοισθον	ἐρυγοίσθην	ἐρυγοίμεθᾰ	ἐρύγοισθε	ἐρύγοιντο
	imperative		ἐρυγοῦ	ἐρυγέσθω	ἐρύγεσθον	ἐρυγέσθων		ἐρύγεσθε	ἐρυγέσθων
		active				middle
infinitive		ἐρυγεῖν				ἐρυγέσθαι
participle	m	ἐρυγών				ἐρυγόμενος
	f	ἐρυγοῦσᾰ				ἐρυγομένη
	n	ἐρυγόν				ἐρυγόμενον

ἐρεύγομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἐρεύγομαι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἐρεύγομαι in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«ἐρεύγομαι» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«ἐρεύγομαι» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ἐρεύγομαι in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G2044”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

From Proto-Indo-European *h₁rewg-. Cognates include Latin ērūgō, Old Armenian ործամ ‎(orcam), Lithuanian riaugėti, Russian рыга́ть ‎(rygátʹ) and Old English rocettan.