Definify.com

Definition 2024

ἱλήκω

ἱλήκω

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /ilíko/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /ilíko/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /ilíko/

Verb

ἱλήκω • ‎(hilḗkō)

to be gracious

Inflection

Present: ἱλήκω, ἱλήκομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἱλήκω	ἱλήκεις	ἱλήκει	ἱλήκετον	ἱλήκετον	ἱλήκομεν	ἱλήκετε	ἱλήκουσῐ(ν)
	subjunctive	ἱλήκω	ἱλήκῃς	ἱλήκῃ	ἱλήκητον	ἱλήκητον	ἱλήκωμεν	ἱλήκητε	ἱλήκωσῐ(ν)
	optative	ἱλήκοιμῐ	ἱλήκοις	ἱλήκοι	ἱλήκοιτον	ἱληκοίτην	ἱλήκοιμεν	ἱλήκοιτε	ἱλήκοιεν
	imperative		ἵληκε	ἱληκέτω	ἱλήκετον	ἱληκέτων		ἱλήκετε	ἱληκόντων
middle/ passive	indicative	ἱλήκομαι	ἱλήκει/ ἱλήκῃ	ἱλήκεται	ἱλήκεσθον	ἱλήκεσθον	ἱληκόμεθᾰ	ἱλήκεσθε	ἱλήκονται
	subjunctive	ἱλήκωμαι	ἱλήκῃ	ἱλήκηται	ἱλήκησθον	ἱλήκησθον	ἱληκώμεθᾰ	ἱλήκησθε	ἱλήκωνται
	optative	ἱληκοίμην	ἱλήκοιο	ἱλήκοιτο	ἱλήκοισθον	ἱληκοίσθην	ἱληκοίμεθᾰ	ἱλήκοισθε	ἱλήκοιντο
	imperative		ἱλήκου	ἱληκέσθω	ἱλήκεσθον	ἱληκέσθων		ἱλήκεσθε	ἱληκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἱλήκειν				ἱλήκεσθαι
participle		ἱλήκων , ἱλήκουσᾰ , ἵληκον				ἱληκόμενος , ἱληκομένη , ἱληκόμενον

References

ἱλήκω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἱλήκω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«ἱλήκω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«ἱλήκω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963