Definify.com

Definition 2024

See also: ιστορικός

Ὁ ἱστορικὸς Θουκυδίδης καλούμενος.

ἱστορικός • ‎(historikós) m ‎(feminine ἱστορική, neuter ἱστορικόν); first/second declension

First and second declension of ἱστορικός, ἱστορική, ἱστορικόν

Number	Singular			Dual			Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἱστορικός	ἱστορική	ἱστορικόν	ἱστορικώ	ἱστορικᾱ́	ἱστορικώ	ἱστορικοί	ἱστορικαί	ἱστορικᾰ́
Genitive	ἱστορικοῦ	ἱστορικῆς	ἱστορικοῦ	ἱστορικοῖν	ἱστορικαῖν	ἱστορικοῖν	ἱστορικῶν	ἱστορικῶν	ἱστορικῶν
Dative	ἱστορικῷ	ἱστορικῇ	ἱστορικῷ	ἱστορικοῖν	ἱστορικαῖν	ἱστορικοῖν	ἱστορικοῖς	ἱστορικαῖς	ἱστορικοῖς
Accusative	ἱστορικόν	ἱστορικήν	ἱστορικόν	ἱστορικώ	ἱστορικᾱ́	ἱστορικώ	ἱστορικούς	ἱστορικᾱ́ς	ἱστορικᾰ́
Vocative	ἱστορικέ	ἱστορική	ἱστορικόν	ἱστορικώ	ἱστορικᾱ́	ἱστορικώ	ἱστορικοί	ἱστορικαί	ἱστορικᾰ́

ἱστορικός • ‎(historikós) m ‎(genitive ἱστορικοῦ); second declension

Second declension of ἱστορικός, ἱστορικοῦ

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἱστορικός	ἱστορικώ	ἱστορικοί
Genitive	ἱστορικοῦ	ἱστορικοῖν	ἱστορικῶν
Dative	ἱστορικῷ	ἱστορικοῖν	ἱστορικοῖς
Accusative	ἱστορικόν	ἱστορικώ	ἱστορικούς
Vocative	ἱστορικέ	ἱστορικώ	ἱστορικοί

Dialectal forms:
Notes:

ἱστορικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἱστορικός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«ἱστορικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette