Ancient Greek

• (4th AD Koine) IPA^(key): /ypokímenon/

• (10th AD Byzantine) IPA^(key): /ypocímenon/

• (15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /ipocímenon/

Participle

ὑποκείμενον • ‎(hupokeímenon) ‎(υποκειμενον)

1. masculine accusative singular of ὑποκείμενος ‎(hupokeímenos), present middle/passive participle of ὑπόκειμαι ‎(hupókeimai)
2. neuter nominative singular of ὑποκείμενος ‎(hupokeímenos)
3. neuter accusative singular of ὑποκείμενος ‎(hupokeímenos)
4. neuter vocative singular of ὑποκείμενος ‎(hupokeímenos)