Definify.com
Definition 2024
ῥητορικός
ῥητορικός
See also: ρητορικός
Ancient Greek
Adjective
ῥητορῐκός • (rhētorikós) m (feminine ῥητορῐκή, neuter ῥητορῐκόν); first/second declension
- concerning public speaking or oration, rhetorical
Declension
Declension of ῥητορῐκός; ῥητορῐκή; ῥητορῐκόν
| Number | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | ||||
| Nominative | ῥητορῐκός | ῥητορῐκή | ῥητορῐκόν | ῥητορῐκώ | ῥητορῐκᾱ́ | ῥητορῐκώ | ῥητορῐκοί | ῥητορῐκαί | ῥητορῐκᾰ́ | ||||
| Genitive | ῥητορῐκοῦ | ῥητορῐκῆς | ῥητορῐκοῦ | ῥητορῐκοῖν | ῥητορῐκαῖν | ῥητορῐκοῖν | ῥητορῐκῶν | ῥητορῐκῶν | ῥητορῐκῶν | ||||
| Dative | ῥητορῐκῷ | ῥητορῐκῇ | ῥητορῐκῷ | ῥητορῐκοῖν | ῥητορῐκαῖν | ῥητορῐκοῖν | ῥητορῐκοῖς | ῥητορῐκαῖς | ῥητορῐκοῖς | ||||
| Accusative | ῥητορῐκόν | ῥητορῐκήν | ῥητορῐκόν | ῥητορῐκώ | ῥητορῐκᾱ́ | ῥητορῐκώ | ῥητορῐκούς | ῥητορῐκᾱ́ς | ῥητορῐκᾰ́ | ||||
| Vocative | ῥητορῐκέ | ῥητορῐκή | ῥητορῐκόν | ῥητορῐκώ | ῥητορῐκᾱ́ | ῥητορῐκώ | ῥητορῐκοί | ῥητορῐκαί | ῥητορῐκᾰ́ | ||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | ||||||||||
| ῥητορῐκῶς | ῥητορῐκώτερος | ῥητορῐκώτᾰτος | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Descendants
- Greek: ρητορικός (ritorikós)
- Latin: rhētoricus
References
- ῥητορικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ῥητορικός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ῥητορικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- declamatory idem, page 201.
- oratorical idem, page 578.
- rhetorical idem, page 712.