Definify.com
Definition 2025
Ruuben
Ruuben
Finnish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈruːben/
- Hyphenation: Ruu‧ben
Proper noun
Ruuben
- Reuben (Biblical figure)
- (rather rare) A male given name of biblical origin.
Declension
| Inflection of Ruuben (Kotus type 6/paperi, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | Ruuben | Ruubenit | |
| genitive | Ruubenin | Ruubenien Ruubeneiden Ruubeneitten | |
| partitive | Ruubenia | Ruubeneita Ruubeneja | |
| illative | Ruubeniin | Ruubeneihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | Ruuben | Ruubenit | |
| accusative | nom. | Ruuben | Ruubenit | 
| gen. | Ruubenin | ||
| genitive | Ruubenin | Ruubenien Ruubeneiden Ruubeneitten | |
| partitive | Ruubenia | Ruubeneita Ruubeneja | |
| inessive | Ruubenissa | Ruubeneissa | |
| elative | Ruubenista | Ruubeneista | |
| illative | Ruubeniin | Ruubeneihin | |
| adessive | Ruubenilla | Ruubeneilla | |
| ablative | Ruubenilta | Ruubeneilta | |
| allative | Ruubenille | Ruubeneille | |
| essive | Ruubenina | Ruubeneina | |
| translative | Ruubeniksi | Ruubeneiksi | |
| instructive | — | Ruubenein | |
| abessive | Ruubenitta | Ruubeneitta | |
| comitative | — | Ruubeneineen | |