Definify.com
Definition 2025
abbacinaturus
abbacinaturus
Latin
Participle
abbacinātūrus m (feminine abbacinātūra, neuter abbacinātūrum); first/second declension
- about to blind
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | abbacinaturus | abbacinatura | abbacinaturum | abbacinaturī | abbacinaturae | abbacinatura | |
| genitive | abbacinaturī | abbacinaturae | abbacinaturī | abbacinaturōrum | abbacinaturārum | abbacinaturōrum | |
| dative | abbacinaturō | abbacinaturō | abbacinaturīs | ||||
| accusative | abbacinaturum | abbacinaturam | abbacinaturum | abbacinaturōs | abbacinaturās | abbacinatura | |
| ablative | abbacinaturō | abbacinaturā | abbacinaturō | abbacinaturīs | |||
| vocative | abbacinature | abbacinatura | abbacinaturum | abbacinaturī | abbacinaturae | abbacinatura | |