Definify.com
Definition 2025
abbacinatus
abbacinatus
Latin
Participle
abbacinātus m (feminine abbacināta, neuter abbacinātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | abbacinatus | abbacinata | abbacinatum | abbacinatī | abbacinatae | abbacinata | |
| genitive | abbacinatī | abbacinatae | abbacinatī | abbacinatōrum | abbacinatārum | abbacinatōrum | |
| dative | abbacinatō | abbacinatō | abbacinatīs | ||||
| accusative | abbacinatum | abbacinatam | abbacinatum | abbacinatōs | abbacinatās | abbacinata | |
| ablative | abbacinatō | abbacinatā | abbacinatō | abbacinatīs | |||
| vocative | abbacinate | abbacinata | abbacinatum | abbacinatī | abbacinatae | abbacinata | |