Definify.com
Definition 2025
abiegnus
abiegnus
Latin
Adjective
abiēgnus m (feminine abiēgna, neuter abiēgnum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | abiēgnus | abiēgna | abiēgnum | abiēgnī | abiēgnae | abiēgna | |
| genitive | abiēgnī | abiēgnae | abiēgnī | abiēgnōrum | abiēgnārum | abiēgnōrum | |
| dative | abiēgnō | abiēgnō | abiēgnīs | ||||
| accusative | abiēgnum | abiēgnam | abiēgnum | abiēgnōs | abiēgnās | abiēgna | |
| ablative | abiēgnō | abiēgnā | abiēgnō | abiēgnīs | |||
| vocative | abiēgne | abiēgna | abiēgnum | abiēgnī | abiēgnae | abiēgna | |
Related terms
Descendants
References
- abiegnus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- abiegnus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “abiegnus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
Professor Kidd, et al. Collins Gem Latin Dictionary. HarperCollins Publishers (Glasgow: 2004). ISBN 0-00-470763-X. page 1.