Definify.com
Definition 2025
abnuens
abnuens
Latin
Participle
abnuēns m, f, n (genitive abnuentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | abnuēns | abnuentēs | abnuentia | ||
| genitive | abnuentis | abnuentium | |||
| dative | abnuentī | abnuentibus | |||
| accusative | abnuentem | abnuēns | abnuentēs | abnuentia | |
| ablative | abnuente, abnuentī1 | abnuentibus | |||
| vocative | abnuēns | abnuentēs | abnuentia | ||
1When used purely as an adjective.