Definify.com
Definition 2025
aditus
aditus
See also: adītus
English
Noun
aditus (plural aditus)
Translations
See also
Anagrams
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈa.di.tus/, [ˈa.dɪ.tʊs]
Etymology 1
Verbal noun of adeō, form by analogy from itus (eō: itus; adeō: ?).
Noun
aditus m (genitive aditūs); fourth declension
Declension
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | aditus | aditūs |
| genitive | aditūs | adituum |
| dative | adituī | aditibus |
| accusative | aditum | aditūs |
| ablative | aditū | aditibus |
| vocative | aditus | aditūs |
Descendants
Etymology 2
Perfect passive participle of adeō.
Participle
aditus m (feminine adita, neuter aditum); first/second declension
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | aditus | adita | aditum | aditī | aditae | adita | |
| genitive | aditī | aditae | aditī | aditōrum | aditārum | aditōrum | |
| dative | aditō | aditō | aditīs | ||||
| accusative | aditum | aditam | aditum | aditōs | aditās | adita | |
| ablative | aditō | aditā | aditō | aditīs | |||
| vocative | adite | adita | aditum | aditī | aditae | adita | |
References
- aditus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aditus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ADITUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “aditus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.