Definify.com
Definition 2025
aemulatus
aemulatus
Latin
Participle
aemulātus m (feminine aemulāta, neuter aemulātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | aemulātus | aemulāta | aemulātum | aemulātī | aemulātae | aemulāta | |
| genitive | aemulātī | aemulātae | aemulātī | aemulātōrum | aemulātārum | aemulātōrum | |
| dative | aemulātō | aemulātō | aemulātīs | ||||
| accusative | aemulātum | aemulātam | aemulātum | aemulātōs | aemulātās | aemulāta | |
| ablative | aemulātō | aemulātā | aemulātō | aemulātīs | |||
| vocative | aemulāte | aemulāta | aemulātum | aemulātī | aemulātae | aemulāta | |
Noun
aemulātus m (genitive aemulātūs); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | aemulātus | aemulātūs |
| genitive | aemulātūs | aemulātuum |
| dative | aemulātuī | aemulātibus |
| accusative | aemulātum | aemulātūs |
| ablative | aemulātū | aemulātibus |
| vocative | aemulātus | aemulātūs |
References
- aemulatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aemulatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “aemulatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.