Definify.com
Definition 2025
aestuabundus
aestuabundus
Latin
Adjective
aestuābundus m (feminine aestuābunda, neuter aestuābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | aestuābundus | aestuābunda | aestuābundum | aestuābundī | aestuābundae | aestuābunda | |
| genitive | aestuābundī | aestuābundae | aestuābundī | aestuābundōrum | aestuābundārum | aestuābundōrum | |
| dative | aestuābundō | aestuābundō | aestuābundīs | ||||
| accusative | aestuābundum | aestuābundam | aestuābundum | aestuābundōs | aestuābundās | aestuābunda | |
| ablative | aestuābundō | aestuābundā | aestuābundō | aestuābundīs | |||
| vocative | aestuābunde | aestuābunda | aestuābundum | aestuābundī | aestuābundae | aestuābunda | |
References
- aestuabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “aestuabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.