Definify.com
Definition 2025
affatus
affatus
Latin
Participle
affātus m (feminine affāta, neuter affātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | affātus | affāta | affātum | affātī | affātae | affāta | |
| genitive | affātī | affātae | affātī | affātōrum | affātārum | affātōrum | |
| dative | affātō | affātō | affātīs | ||||
| accusative | affātum | affātam | affātum | affātōs | affātās | affāta | |
| ablative | affātō | affātā | affātō | affātīs | |||
| vocative | affāte | affāta | affātum | affātī | affātae | affāta | |
References
- affatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- AFFATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “affatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.