Definify.com
Definition 2025
afrentar
afrentar
Spanish
Verb
afrentar (first-person singular present afrento, first-person singular preterite afrenté, past participle afrentado)
- to affront
Conjugation
1Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
These forms are generated automatically and may not be attested. Pronoun usage varies by region.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| with infinitive afrentar | |||||||
| dative | afrentarme | afrentarte, afrentarle | afrentarle, afrentarse | afrentarnos | afrentaros, afrentarles | afrentarles, afrentarse | |
| accusative | afrentarme | afrentarte, afrentarlo, afrentarla | afrentarlo, afrentarla, afrentarse | afrentarnos | afrentaros, afrentarlos, afrentarlas | afrentarlos, afrentarlas, afrentarse | |
| with gerund afrentando | |||||||
| dative | afrentándome | afrentándote, afrentándole | afrentándole, afrentándose | afrentándonos | afrentándoos, afrentándoles | afrentándoles, afrentándose | |
| accusative | afrentándome | afrentándote, afrentándolo, afrentándola | afrentándolo, afrentándola, afrentándose | afrentándonos | afrentándoos, afrentándolos, afrentándolas | afrentándolos, afrentándolas, afrentándose | |
| with informal second-person singular imperative afrenta | |||||||
| dative | afréntame | afréntate, afréntale | afréntale | afréntanos | afréntaos, afréntales | afréntales | |
| accusative | afréntame | afréntate, afréntalo, afréntala | afréntalo, afréntala | afréntanos | afréntaos, afréntalos, afréntalas | afréntalos, afréntalas | |
| with formal second-person singular imperative afrente | |||||||
| dative | afrénteme | afréntete, afréntele | afréntele, afréntese | afréntenos | afrénteles | afrénteles, afréntese | |
| accusative | afrénteme | afréntete, afréntelo, afréntela | afréntelo, afréntela, afréntese | afréntenos | afréntelos, afréntelas | afréntelos, afréntelas, afréntese | |
| with first-person plural imperative afrentemos | |||||||
| dative | not used | afrentémosle | afrentémosle | afrentémonos | afrentémosles | afrentémosles | |
| accusative | not used | afrentémoslo, afrentémosla | afrentémoslo, afrentémosla | afrentémonos | afrentémoslos, afrentémoslas | afrentémoslos, afrentémoslas | |
| with informal second-person plural imperative afrentad | |||||||
| dative | afrentadme | afrentadle | afrentadle | afrentadnos | afrentaos, afrentadles | afrentadles | |
| accusative | afrentadme | afrentadlo, afrentadla | afrentadlo, afrentadla | afrentadnos | afrentaos, afrentadlos, afrentadlas | afrentadlos, afrentadlas | |
| with formal second-person plural imperative afrenten | |||||||
| dative | afréntenme | afréntente, afréntenle | afréntenle, afréntense | afréntenos | afréntenles | afréntenles, afréntense | |
| accusative | afréntenme | afréntente, afréntenlo, afréntenla | afréntenlo, afréntenla, afréntense | afréntenos | afréntenlos, afréntenlas | afréntenlos, afréntenlas, afréntense | |